[بهمن جلالی] افتادن بهمن به دی Journal Article

او، که در دهة 50 عکاسی را با کار در مجله «تماشا»- ارگان تلویزیون ملی آن زمان- آغاز کرد، از نسل جوانانی بود که افق مدرنیته را می‌دیدند و با تحصیل و تجربه در کشورهای اروپایی موج جدیدی را در نظام فرهنگی‌وهنری ایران پایه‌ریزی نمودند. در طی این سال‌ها بهمن جلالی، همراه با دیگر پدران فرهنگی جریان‌ساز هم‌نسل خود چون مرتضی ممیز در گرافیک و آیدین آغداشلو در نقاشی، فضای زیرساختی مناسبی را برای رشد عکاسی مهیا نمود. بهمن جلالی انسانی به شدت «واقعی» بود؛ انسانی صریح و عملگرا؛ یکی در میانة میدان؛ یکی برکنار از اسطورة رمانتیک انسان «والا»؛ کسی که اجر و قدرش را نه مدیون پیشکسوتی، بل حاصل تلاش بی‌وقفه‌اش در میدان عمل بود؛ کسی که حرف می زد، نقد می‌کرد و چالش برمی‌انگیخت؛ و می‌دانست یکی چون او خود نیز نمی‌تواند برکنار از نقد باشد. در کنار این نکات، زندگی بهمن جلالی اما در زمینة پژوهش نیز بسیار پربار بود. ). همان طور که گفتم، تأکید این مطلب کوتاه بر وجه «واقعی» شخصیت و زندگی بهمن جلالی بود.