Abstract:
مقنن در جهت حمایت کیفری از آثار فرهنگی -تاریخی کشور در سال ١٣٨٨ ماده ای راتحت عنوان ماده ٥٦٦ مکرر قانون مجازات اسلامی تصویب کرد که به موجب آن سه عمل «ساختن نمونه تقلبی آثار فرهنگی-تاریخی»، «معرفی، حمل یا نگهداری» و«خرید» این اشیا را جرم شناخته است . این جرم انگاریها لازم و مفید بوده ، لیکن ایراداتی به نحوه جرم انگاری آنها وارد است که در متن مقاله به بررسی آنها خواهیم پرداخت ؛ از جمله اینکه در جرم خرید این آثار صرفا به «خرید» اشاره شده و طرق دیگر تحصیل آنها جرم شناخته نشده است .
Machine summary:
تبصره ١- نمونه تقلبی به اشیائی اطلاق می گردد که در دوره معاصر ساخته شده و از حیث نقوش ، خطوط ، شکل ، جنس ، اندازه ، حجم و وزن شبیه آثار فرهنگی - تاریخی اصیل بوده یا بدون آنکه نمونه اصلی وجود داشته باشد، به عنوان اثر فرهنگی - تاریخی اصیل معرفی شود و علامتی از سوی سازنده یا سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری برای تشخیص از اصل ، بر روی آن حک نشده باشد.
در ساختن یک نمونه تقلبی و قلمدادکردن آن به جای اصل ، دو فرض را می توان متصور شد: الف ) اثر اصلی واقعاو در عالم خارج وجود دارد و شخص با در نظر گرفتن آن اقدام به شبیه سازی و به اصطلاح کپی برداری مینماید و این طور وانمود می کندکه اثر اصلی است ؛ مثلا شخصی با مد نظر قرار دادن منشور کوروش که یک اثر تاریخی- فرهنگی است ، مبادرت به شبیه سازی می کند و آن را به عنوان اثر اصلی قلمداد میکند؛ ب ) فرض دوم اینکه ، در عالم واقع ، شی ء ساخته شده نمونه اصلی و حقیقی ندارد و شخص بر اساس تصورات و ذهنیات خویش دست به آفرینش و خلق آن زده و آن را اصل و مربوط به یک دوره خاص از تاریخ معرفی می کند؛ به عنوان مثال شخصی با نوشتن مطالبی بر روی پوست آهو و انجام یک سری فعل و انفعال آن را به عنوان نامه یا فرمانی قلمداد میکندکه از طرف یکی از شاهان مربوط به ادوار گذشته صادر شده بدون اینکه در واقع چنین نامه یا فرمانی وجود داشته باشد.