Abstract:
با توجه به روند رو به رشد اضافه وزن و چاقی ، هدف از انجام این پژوهش ، بررسی تاثیر ١٢ هفته تمرین استقامتی بر تغییرات وزن ، غذای دریافتی ، هورمون اشتهاآور آسیل گرلین و هورمون ضد اشتهای ٣٦-PYY٣ در رت های نر چاق بود. ١٦ رت نر ویستار به مدت ٩ هفته با غذای پرچرب (مشتق شده از روغن سویا) تغذیه شدند تا به میانگین وزنی g٣٠ ±٣١٩ رسیدند. پس از همسان - سازی ، رت ها به صورت تصادفی در دو گروه ٨ تایی کنترل و تمرین استقامتی دوازده هفته ای (هر جلسه ٦٠ دقیقه با سرعت ١٥ تا ٣٠ متر در دقیقه ، ٥ روز در هفته ) دویدن روی تردمیل با شیب صفر تقسیم شدند.آب و غذای استاندارد به صورت آزادانه در اختیار حیوانات قرار گرفت . هر دو روز یک بار غذای دریافتی و وزن آنها اندازه گیری و ثبت شد. ٢٤ ساعت پس از آخرین جلسة تمرین و ٨ ساعت ناشتایی شبانه ، نمونه های خونی جمع آوری شد. با استفاده از روش الایزا، غلظت پلاسمایی هورمون های ذکرشده اندازه - گیری شد. دوازده هفته تمرین استقامتی کاهش معناداری را در وزن رت های گروه تمرین نسبت به گروه کنترل ایجاد کرد (٠٠٠١=p). در طول دورة تمرین ، میانگین غذای دریافتی گروه تمرینی کمتر از گروه کنترل بود (٠/٠٢٨= P). غلظت پلاسمایی گرلین آسیل دار تفاوت معناداری بین دو گروه نشان نداد، اما مقادیر پلاسمایی ٣٦-٣ PYY در گروه تمرینی در حد معناداری زیادتر بود (٠٠١٦=p). به نظر می رسد یکی از سازوکارهای احتمالی کاهش وزن ناشی از فعالیت های ورزشی استقامتی ، کاهش غذای دریافتی از طریق افزایش سطوح پلاسمایی هورمون ضد اشتهای ٣٦-PYY٣ باشد.
Machine summary:
استادیار شهید بهشتی ، استادیار دانشگاه سمنان چکیده با توجه به روند رو به رشد اضافه وزن و چاقی ، هدف از انجام این پژوهش ، بررسی تأثیر ١٢ هفته تمرین استقامتی بر تغییرات وزن ، غذای دریافتی ، هورمون اشتهاآور آسیل گرلین و هورمون ضد اشتهای ٣٦-PYY٣ در رت های نر چاق بود.
تمرین استقامتی ، گرلین آسیل دار،٣٦-PYY٣، دریافت غذا، رت ویستار چاق مقدمه با اینکه در بسیاری از کشورها کاهش شیوع اضافه وزن و چاقی مهم ترین هدف حوزة سلامت در آغاز سال ٢٠٠٠ بود (١٨)، اما سرعت افزایش چاقی و بیماری های وابسته به آن بسیار نگران کننده است .
ازاین رو به - منظور بررسی دقیق تر و با کنترل بیشتر، این پژوهش با هدف تأثیر ١٢ هفته تمرین استقامتی بر مقادیر پلاسمایی گرلین آسیل دار، ٣٦-PYY٣ وزن و غذای دریافتی رت های نر چاق انجام گرفت .
/ شکل ٢ - میانگین غذای دریافتی دو گروه کنترل و تمرین طی ١٢ هفته پروتکل تمرینی (بر حسب گرم) غلظت پلاسمایی گرلین آسیل دار و ٣٦-PYY٣ در جدول ٣ مشخص شده است .
(رجوع شود به تصویر صفحه) بحث و نتیجه گیری هدف از این پژوهش بررسی تأثیر ١٢ هفته تمرین استقامتی بر تغییرات وزن ، غذای دریافتی ، هورمون اشتهاآور آسیل گرلین و هورمون ضد اشتهای ٣٦-PYY٣ در رت های نر چاق بود.
به طور خلاصه ، نتایج این پژوهش نشان داد ١٢ هفته تمرین استقامتی موجب افزایش معنادار ٣٦-٣ PYY و عدم تغییر گرلین آسیل دار در رت های نر چاق شده است .