Abstract:
از آن جا که در اکثر فعالیت ها، بیشترین میزان کاهش نیرو به خاطر تغییرات درونـی عضـله یـا سیسـتم عصب مرکزی یا هر دو اتفاق می افتد، می توان بین تغییر در کنترل عصبی - عضلانی و خستگی عضـله که از آن به عنوان هر گونه کاهش در ظرفیت تولید نیرو توسـط کـل سیسـتم عصـبی - عضـلانی یـاد می شود ارتباط آشکاری یافت . هدف این پژوهش بررسی اثر پروتکل خسـتگی عملکـردی هـوازی و بی هوازی (AAFFP)٢ بر پایداری پاسچر پویای بازیکنان جوان فوتبالیست بود. نمونـه آمـاری را ١٢ نفر از بازیکنان جوان دسته یک باشگاه های فوتبـال تهـران (سـن : ٠/٥١ ± ١٧/٤٢ سـال ، وزن : ٦/٥٨ ± ٦٧/٦٥ کیلوگرم ، قد: ٣/٠٩ ± ١٧٣/٣٣ سانتیمتر) تشکیل دادند که همگی از سـلامت کامـل برخـوردار بودند و داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. قبل از شـروع هـر یـک از پروتکـل هـای AAFFP، شاخص پایداری پاسچر پویا (DPSI)٣ با اجرای حرکت پرش - فرود تک پا ( که از حرکات آسـیب - زای ورزشی می باشد) روی صفحه نیرو با فرکانس نمونه برداری Hz-٢٠٠ در ٣ ثانیه ثبت و شـاخص پایداری در سه راستای جانبی (MLSI)٤ ، قدامی - خلفـی (APSI)٥ ، و عمـودی (VSI)٦ محاسـبه شد. بلافاصله پس از اتمام AAFFP پس آزمون DPSI به عمل آمد. از روش های آمـاری توصـیفی ، طرح تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکـرر (ANOVA) و رگرسـیون چنـد متغیـره (٠/٠٥ > p) استفاده شد. نتایج آزمون بن فرونی نشان داد که بعد از اعمال خستگی عملکردی هوازی و بی هـوازی در شاخص های MLSI،VSI و DPSI تفاوت معنی دار بود ولی در عامل APSI فقط بعد از اعمال خستگی بی هوازی تفاوت معنی دار به دست آمد. با توجه به پروتکل هـای خسـتگی احتمـالا انقبـاض اسنتریکی عضله همسترینگ برای کاهش سرعت رو به جلو ران و ساق پای افـراد در مرحلـه نوسـان گام برداری برای برخورد پا با زمین ، باعث به هم خوردن نسبت قدرت همسـترینگ بـه چهـار سـر ران شده و پایداری زانو را کمتر می کند. ضمن این که به نظر می رسد آزمودنی ها برای کاهش سرعت شتاب در هنگام پایین آمدن و کم کردن نیروی برخورد با افزایش فلکشن مفاصـل پـایین تنـه ، سـازوکار مکـانیکی مهارت فرود را تغییر می دهند. با توجه به یافته های این تحقیـق ، هـر دو پروتکـل خسـتگی عملکـردی هوازی و بی هوازی خصوصا خستگی هوازی بر شاخص کنترل پاسچرال پویا تاثیر دارند که این مسئله می تواند به عنوان یکی از شاخص های اصلی در تعیین سازوکار بروز آسیب (در حرکت هـای پـرش و فرود) استفاده شود. لذا به مربیان ، ورزشکاران و درمانگران ورزشی توصیه می شود به منظور پیشگیری از آسیب های ناشی از خستگی به خطرات بالقوه کاهش کنترل پاسچرال در اثر هـر دو نـوع خسـتگی توجه کنند.
Machine summary:
تأثیر خستگی عملکردی هوازی و بی هوازی بر پایداری پاسچر پویا در 1 فوتبالیست های جوان غیر نخبه فریبرز هوانلو*، حیدر صادقی ** ، محمدرضا منتظر***، حمیدرضا نوروزی **** * استادیار دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه شهید بهشتی ** استاد دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تربیت معلم *** کارشناس ارشد آسیب شناسی و حرکات اصلاحی **** کارشناس ارشد بیومکانیک ورزشی 1 تاریخ دریافت مقاله : ٨٧/٦ تاریخ پذیرش مقاله : 88/2 چکیده از آن جا که در اکثر فعالیت ها، بیشترین میزان کاهش نیرو به خاطر تغییرات درونـی عضـله یـا سیسـتم عصب مرکزی یا هر دو اتفاق می افتد، می توان بین تغییر در کنترل عصبی - عضلانی و خستگی عضـله که از آن به عنوان هر گونه کاهش در ظرفیت تولید نیرو توسـط کـل سیسـتم عصـبی - عضـلانی یـاد می شود ارتباط آشکاری یافت .
نتایج آزمون بن فرونی نشان داد که بعد از اعمال خستگی عملکردی هوازی و بی هـوازی ١ این مقاله با همکاری مرکز تحقیقات پزشکی ورزشی (دانشگاه علوم پزشکی تهران ) و بخش بیومکانیک آکادمی ملی المپیـک و پاراالمپیـک جمهـوری اسلامی ایران انجام شده است 2 Aerobic and Anaerobic Functional Fatigue Protocol 3 Dynamic Posture Stability Index 4 Medial Lateral Stability Index 5 Anterior Posterior Stability Index 6 Vertical Stability Index در شاخص های MLSI،VSI و DPSI تفاوت معنی دار بود ولی در عامل APSI فقط بعد از اعمال خستگی بی هوازی تفاوت معنی دار به دست آمد.