Abstract:
گرچه روابط بینالمللی،قدمتی چند سده دارد اما علم روابط بین الملل، امری واقعی و جدید است و اینک، در قواره یک دانش و رشتة علمی خاص به نام روابط بینالملل،تجلی یافته و به جهت همین تازگی، زوایا و ابعاد آن به ویژه در عرصه فقه، آشکار نشده، عرصهای که مورد واکاوی های علمی قرار نگرفته و در نتیجه با این پرسش مواجه هستیم که آیا میتوان از فقه روابط بینالملل سخن گفت؟(سئوال)نگارنده با توجه به ظرفیتهای فقه معتقد است که امکان پرداختن فقه به روابط بینالملل وجود داشته، البته این امر به مفهوم نادیده انگاشتن نیاز به دانش روابط بینالملل نیست.(فرضیه) بنابراین،نگارنده می خواهد نشان دهد: فقه روابط بینالملل شاخهای از فقه است که با تکیه بر مبانی خاص و با بهکارگیری الگوی روشی معینی عهدهدار تنظیم روابط بینالملل امت اسلامی است(هدف) که تنها با عرضه تعریف فقه روابط بین الملل،روش و غایت آن، قابل دسترسی است.(روش)برخورداری جایگاه خاص فقه روابط بینالملل در نظریه پردازی اسلامی، امکان نامیدن آن به عنوان قواعد و قوانین شرعی ناظر به روابط امت اسلامی و انحصاری دانستن آن برای فقه بدون نادیده انگاشتن دیگر دانشهای سیاسی اسلامی در نظریهپردازی اسلامی روابط بینالملل نکات مورد تاکید مقاله حاضر است. (یافته)
Even though international relations is several centuries old, the science of international relations is new and real, and is now manifested in the form of a special knowledge and field of study called international relations and because of this novelty its dimensions especially in the field of jurisprudence are not discovered, a field which is not scientifically investigated and as a result we face this question: Can we talk about the jurisprudence of international relations? (Question) Regarding the capacities of jurisprudence, the author believes that jurisprudence can deal with international relations; of course this does not mean that the need to the knowledge of international relations is ignored. (Hypothesis} Therefore, the author wants to show that jurisprudence of international relations is a branch of jurisprudence that is charged with regulating the international relations of the Muslim Community (Islamic wmmah) based on certain principles and utilizing a given methodological pattern (Objective} and its method and result are only possible by presenting the definition of jurisprudence of international relations. {Methodology} The special position of jurisprudence of international relations in Islamic theorizing, the possibility of calling it as religious rules that govern the international relations of Muslim Community and considering international relations exclusive to jurisprudence without ignoring other Islamic political sciences in Islamic theorizing of international relations are among the points which are emphasized in the present article. (Finding)
Machine summary:
"فقه روابط بینالملل منصور میراحمدی 1 (39-57) چکیده گرچه روابط بینالمللی،قدمتی چند سده دارد اما علم روابط بین الملل، امری واقعی و جدید است و اینک، در قواره یک دانش و رشتة علمی خاص به نام روابط بینالملل،تجلی یافته و به جهت همین تازگی، زوایا و ابعاد آن به ویژه در عرصه فقه، آشکار نشده، عرصهای که مورد واکاوی های علمی قرار نگرفته و در نتیجه با این پرسش مواجه هستیم که آیا میتوان از فقه روابط بینالملل سخن گفت؟(سئوال)نگارنده با توجه به ظرفیتهای فقه معتقد است که امکان پرداختن فقه به روابط بینالملل وجود داشته، البته این امر به مفهوم نادیده انگاشتن نیاز به دانش روابط بینالملل نیست.
بر این اساس، فقه روابط بینالملل دانشی فقهی است که با تکیه بر مبانی فقهی و با بهکارگیری الگوی روشی آن (اجتهاد) به تبیین احکام شرعی ناظر به روابط بینالملل پرداخته، قوانین و الزامات حاکم بر روابط بینالملل دولت اسلامی را تنظیم و ارائه میکند.
آیا فقه روابط بینالملل دانش حکم است یا دانش نظریه؟ آیا از فقه روابط بینالملل انتظار میرود، با مراجعه به متون دینی، احکام شرعی ناظر به عرصة روابط بینالملل را استخراج نماید و از این طریق، به مؤمنانه ساختن این عرصه بپردازد؟ یا لازم است، افزون بر این، به ارائة نظریههای فقهی دربارة روابط بینالملل پرداخته، از این طریق نیز مؤمنانه ساختن عرصة روابط بینالملل را دنبال نماید؟ پاسخ به این پرسشها بدون توجه به ماهیت فقه امکانپذیر نمیباشد."