بخش دوم: اخلاق و عرفان Journal Article

"{a ره‌توشه قرب a} {aحسدa} {aحدیث پنجم کتاب «اربعین حدیث» امام خمینی(ره)a} قال رسول الله(ص): قال الله عز وجل لموسی بن عمران(ع) یا ابن عمران لا تحسدن الناس علی ما آتیتهم من فضلی ولا تمدن عینیک إلی ذلک ولا تتبعه نفسک فإن الحاسد ساخط لنعمی صاد لقسمی الذی قسمت بین عبادی ومن یک کذلک فلست منه ولیس منی. حسد، حالتی است نفسانی که صاحب آن آرزو کند سلب کمال و نعمت متوهمی [خیالی] را از غیر؛ چه آن نعمت را خود دارا باشد یا نه و چه بخواهد به خودش برسد یا نه و آن، غیر از غبطه است؛ چه که صاحب آن می‌خواهد از برای خود نعمتی را که در غیر توهم [خیال] کرده است، بدون آنکه میل زوال آن را از او داشته باشد. و اینکه گفتیم کمال و نعمت متوهم زیرا که لازم نیست آن چیزی را که حسود میل زوال آن را دارد کمال و نعمت باشد فی نفسه، چه بسا چیزهایی که فی نفسه از"