Abstract:
واژه «آمین» از جمله واژگانی است که از زبان عبری به زبان عربی وارد شده است و در هر دو زبان کاربرد دینی دارد. علیرغم استعمال فراوان این کلمه، مسائلی درباره استعمال و معنی این واژه مطرح است که حل آنها به درک دقیق مفهوم و موارد کاربرد آن کمک می کند. در مقاله ای که پیش رو دارید، نگارندگان کوشیده اند با استناد به لغت نامه های معتبر، و با استشهاد به موارد استعمال «آمین» در کتب مقدس و متون دینی، و با توجه به رابطه اثرگذاری و اثرپذیری بین دو زبان عبری و عربی، سیر تطور این واژه از عبری به عربی را بررسی کرده و به مقایسه تطبیقی این واژه در دو زبان مذکور بپردازند تا از این رهگذر بتوانند تصویر روشنی از معنا و مفهوم آن ارائه دهند.
Arabic seems to have borrowed the word Amen ( ×Ö¸×Öµ× ) originally from Hebrew and used it as a religious term in Islamic discourse the same as Jewish. Although it has a clear meaning in Hebrew, there is no explicit meaning for it in Arabic dictionaries and sources. At the same time, some Hebrew hypotheses about this word have had an effect on the comprehension of the Arab philologists and scholars. In the present study, Amen is investigated comparatively in Arabic and Hebrew authoritative books, and a new linguistic commentary is presented.
Machine summary:
"از باب نمونه،میتوان به این واقعیت جهانی مطلق )lasrevinu etulosba( در واجشناسی اشاره کرد که ساخت هجایی VC بینشانترین ساخت هجایی است و تمامی زبانهای موجود از چنین ساختی در الگوی هجایی خود بهره گرفتهاند و نیز هیچ زبانی نیست که در الگوی هجایی خود تنها به دو ساخت V و CV بسنده کرده باشد(اسپنسر 1996:82)؛حال،با در نظر داشتن فرضیۀ هم شکلگرایی که از کرافت نقل کردیم،لااقل این مقدار میتوان مطمئن بود که زبان فارسی میانه نیز در الگوی هجایی خود قطعا ساخت VC داشته است و در رقابت میان دو نوع هجابندی محتمل برای یک کلمه،باید اولویت را به هجابندیهایی داد که منجر به ساختهای بینشانی همچون VC میشوند.
پس میتوان نتیجۀ (6)را،که در واقع تعمیم نتایج(4)و(5)به کل زبان فارسی میانه است،با درصد اطمینان 99%،این گونه بیان کرد: نتیجۀ(6):خوشههای صامت پایانی در زبان فارسی میانه،چه در سطح آمار نمونهها،چه در سطح بسامد تکرار در پایان واژه و چه در سطح بسامد تکرار در پایان تمامی هجاها،الگوی کمی زیر را نشان میدهد: (1)خوشههایی با شیب صفر منحنی رسایی>خوشههای ناقض CSS >خوشههای تابع CSS نکتۀ شایان توجه آن است که حتی اگر در فرضهای مربوط به هجابندی زبان فارسی میانه نیز تردید کنیم،خوشههای پایان کلمات که وابستگی چندانی به آن فرضها ندارند نیز الگوی کمی مشابهی با آنچه از آمارهای ناشی از هجابندی مفروض ما حاصل شد به دست میدهند."