Abstract:
موضوع وجوه قرآن، شناختن معانی مختلف یک کلمه در جای جای قرآن است. دانش وجوه و نظایر به بررسی دلالتهای متعدد واژگان در بافت کلام وحیانی قرآن میپردازد. این در حالی است که هیچ یک از منابع وجوه به چگونگی دلالت این معانی اشارهای نداشته است تا درستی و نادرستی کارکرد آنها در بافت و سیاق آیات مختلف روشن گردد. این پژوهش قصد دارد مصیب بودن یا نبودن صاحبان وجوه و مترجمان فارسی قرآن را در ارائه معانی در بخش واژگان به نقد بکشاند. میزان و معیار صحت و سقم معانی، بافت و سیاق آیات و تفاسیر معتبر است. برخی از رهیافتها نشان میدهد که صاحبان وجوه در اشتقاق و ریشهشناسی هدایت در آیات قرآن اشتباه کردهاند، در حالی که بافت و سیاق آیات، معنایی فراتر از آن را نشان می دهند. همچنین مترجمان فارسی قرآن نیز معنای نهفته در راه مذکور را درست و واضح تبیین ننمودند.
Aspects of the Quran means understanding the different meanings of a word in Quran. This knowledge deals with multiple meanings of words in the revealed tissue of the Quran. While none of the sources mention how to indicate the meaning so that its correctness or incorrectness function in the context of the verses be clear.
This study intends to review whether the authors of aspects of the Quran and Qur'antranslators in Persian were right in express the meaning of the vocabulary or not. Criterion for validity of meanings is context of verses and valid interpretations.
Some of the approaches show that the authors of aspects of the Quran are wrong in the derivation of word “Hada” in verses and translate "guidance" in the other verses as “invitation”. While the context of the verses shows the meaning beyond that. Also Persian translators did not explain the meaning of the words correctly and clearly.
Machine summary:
"از این رو، معنایی را که صاحبان وجوه و مفسران قرآن آورده اند، بر اساس دلالت لغوی کلمه هدایت و به معنای شناساندن است (طبرسی، 1379ق، ج5، ص407؛ طباطبایی، 1393ق، ج2، ص122؛ زمحشری، 1366ق، ج4، ص666؛ بیضاوی، بیتا، ج4، ص356؛ شبر، 1412ق، ج1، ص137؛ ابن کثیر، 1420، ص444؛ رازی، 1415، ج3، ص239؛ ابن عباس، 1423، ص597؛ طوسی، 1409، ج10، ص207؛ مغنیه، 1981، ج7، ص476؛ طریحی، 1395، ج1، ص472؛ فیض کاشانی؛ بیتا، ج5، ص259).
در تفسیر آیه آوردهاند که خداوند به اصحاب کهف توفیق داد و آنها را مشمول الطاف خود نمود؛ به گونهای که انگیزه آنها را به سوی ایمان تقویت کرد و توانستند از خلایق بریده، به سوی خدا بروند و این هدایت پس از ایمان، موجب ارتقای درجه ایمانی آنها گردید و در تمامی مراحل توانستند خشنودی خدا را به دست آورند و این افزایش ایمان است (طبرسی، 1379ق، ج15، ص18؛ طباطبایی، 1393ق، ج3، ص337؛ آلوسی، بیتا، ج15، ص218؛ میبدی، 1363، ج5، ص657؛ حقی بروسوی، 1405، ج5، ص222؛ ابوالفتوح رازی، 1366، ج2، ص338؛ مغنیه، 1981، ج5، ص85؛ ابن عباس، 1423، ص294؛ شبر، 1412، ج1، ص294؛ فیض کاشانی، بیتا، ج43، ص23، طیب، 1366، ج8، ص332؛ امین، 1361، ج10، ص4؛ بیضاوی، بیتا، ج3، ص9)."