Abstract:
با اینکه سابقه «اکوموزه» در ایران به حدود 7 سال پیش (1382) باز می گردد؛ اما همچنان از اکوموزه ها تعابیری اشتباه چون موزه های فضای باز 1 ارائه می شود که ریشه در عدم شناخت این نوع موزه ها دارد.
در این مقاله سعی شده است موزه هایی که در نگاه اول به نظر مشابه می آیند ولی از حیث عملکرد، حیات، هدف و دستاوردها متفاوت هستند، بررسی شوند. بخش اول به تعریف اکوموزه و بخش دوم به جایگاه آن در ایران می پردازد و در نهایت پیشنهاداتی برای آینده ارائه خواهد شد.
Machine summary:
"com با اینکه سابقه «اکوموزه» در ایران به حدود 7 سال پیش (1382) باز میگردد؛ اما همچنان از اکوموزهها تعابیری اشتباه چون موزههای فضای باز 1 ارائه میشود که ریشه در عدم شناخت این نوع موزهها دارد.
"اکوموزه در متن هویت یک مکان، با التزام برمشارکت مردمی و پذیرش اجتماعات محلی در جهت توسعه پایدار و بالا بردن سطح رفاه و زندگی مردم جای میگیرد؛ شکل موزههای تکهتکه را دارد که به صورت شبکهای3 با یکدیگر در ارتباط هستند و جایی است که اجتماعات محلی، میراث فرهنگی خود را نگهداری و مدیریت میکنند و ارتباط میان تکنولوژی، انسان، طبیعت و فرهنگ در گذشته و حال به معرض نمایش درمیآید" (Peter Davis,1998).
به عبارتی خود این ساختمان، نقش منطقه شش گذشته را ایفا میکرد و اکنون تبدیل به محلی برای تبادل خاطرات شخصی و مشترک شده است.
وجود پهنهای که محل وقوع اتفاقات بوده باشد در یک اکوموزه شرط لازم و اساس شکلگیری آن است درحالیکه در موزههای سنتی چنین چیزی مطرح نیست.
باید توجه نمود که واچینی و دوبارهچینی مسئله مهمی است که از آن میتوان فهمید که یک اکوموزه نیست چراکه مردم از مکان اصلی ذهنیتی ندارند و چند سال پیش در ناحیه جز طبیعت بکر، چیزی وجود نداشته است.
برای روشنتر شدن موضوع با توجه به تعاریفی که از اکوموزه شد و با توجه به جامعتر بودن و قدمت آن، بهتر است که موزههای سنتی و فضای باز، زیرمجموعههایی از یک اکوموزه در نظر گرفته شود که حس مکان (محل وقوع زندگی) نیز در آنها مورد توجه قرار میگیرد."