Abstract:
هدف از این تحقیق بررسی نوع بازخورد و نوع تمرین بر یادگیری مؤلفة پارامتر (آماره) بود. به همین منظور هشت گروه 12 نفریتشکیل شد (گروه تمرینی ثابت با بازخورد خودکنترلی، گروه تمرینی ثابت با بازخورد جفت شده (گروه جفتشده)، گروه تمرینیمسدود با بازخورد خودکنترلی، گروه تمرینی مسدود با بازخورد جف تشده، گروه تمرینی تصادفی با بازخورد خودکنترلی، گروهتمرینی تصادفی با بازخورد جفتشده، گروه تمرینی سریالی یا مسدود – تصادفی با بازخورد خودکنترلی و گروه تمرینی سریالی بابازخورد جفتشده). ابزار مورد استفاده شامل پرتاب به سمت یک دایرة رسم شده روی زمین بود که با چشمان بسته و از فاصلة 3متری انجام میگرفت و امتیاز 10 تا 100 را شامل میشد. به پرتابهایی که در دامنة مورد نظر قرار نمیگرفت، امتیاز صفر تعلق میگرفت. نتایج با استفاده از آزمونهای تحلیل واریانس عاملی مرکب و تحلیل واریانس یکراهه، تجزیه وتحلیل شدند و سطح معناداری 0/05 در نظر گرفته شد.در آزمون یادداری،برتری بازخورد خود کنترلی بر بازخورد جفت شده مشاهده شد(P< 0/05)،ولی اثر نوع تمرین مشاهده نشد(P> 0/05)،یعنی تفاوتی بین تمرین در شرایط تداخل زمینه ای و تمرین به شیوه ثابت وجود ندارد.نتایج مشاهده شده در آزمون انتقال عکس نتایج مشاهده در آزمون یادداری بود،یعنی اثر نوع بازخورد مشاهده نشد(P> 0/05)و نشان داد که کودکان به آخرین مرحله خود تنظیمی یعنی تعمیم پذیری نرسیده اند،اما اثر نوع تمرین مشاهده شد(P< 0/05)و برتری با گروه های تمرینی در شرایط تداخل زمینه ای بود.همچنین میان گروه های تمرینی در شرایط تداخل زمینه ای یعنی گروه های تمرینی مسدود،سریالی و تصادفی در تمام مراحل یادگیری تفاوت معنادار آماری مشاهده نشد.در کل نتایج این تحقیق،اثر سودمند بازخورد خود کنترلی در مرحله یادداری و تمرین در شرایط تداخل زمینه ای در مرحله انتقال در میان کودکان را نشان داد و با توجه به نبود تفاوت در میان گروه های تمرینی در شرایط تداخل زمینه ای،نتایج تاییدی بر فرضیه دوم مگیل و هال(1990)بود،چرا که اثر تداخل زمینه ای در برنامه حرکتی یکسان مشاهده نشد.
Machine summary:
تمرين در شرايط تداخل زمينهاي به سه دستة اصلي تمرين قا Smith & Vela Wulf Bortoli Nakamura Pease and Rupnow Mead and Wrisberg تمرين سريالي و تمرين تصادفي 1 تقسيم ميشود، اما بيشتر مردم به تداخل بهعنوان يك عامل منفي مينگرند و انتظار دارند موقعيتهايي كه تداخل ضمني آنها كمتر است، به يادگيري بيشتري منجر شود.
تحقيقات در مورد ا 8 " Bandura"/>" Bandura"/>، 1993 و 1977)، راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي (چن و سينگر، 1992؛ 9 man et al"/>man et al"/>، 1992) و يادگيري تحصيلي (واين، 1995) نشان دادهاند كه اگر فراگيران از راهبردهاي راهبردهاي شناختي يا رفتاري در زمينة تمرين خودكنترلي استفاده كنند، عملكرد يادگيريشان ب Generalized motor program Magil & Lee Anderson Shea & et al Maslovat & et al Shewokins and Snow Self - controlled Bandura Zimmerman et al در قلمرو يادگيري حركتي، جانل و ديگران (جانل، كيم و سينگر 1 ، 1995؛ جانل، باربا و فره ليچ 2 ؛ 1997) نخستين پژوهشگراني بودند كه رويكرد مؤثر بودن برنامههاي آگاهي از نتيجة خودكنترلي را بررسي كردند (5).
در بررسي برتري تمرين در شرايط تداخل زمينهاي بر تمرين در شرايط ثابت، نتايج تحقيق با يافتههاي گرين و همك 8 l"/> (1 9 n"/>odwin"/> (1 Wulf Nakamura Boutin and Blandin Bating Chamberlin Sherwood Vera and Granda Green & et al Goodwin ، شونفلت 1 (2002)، هيت من 2 (2005)، خواجوي (1379) و شهرزاد (1388) (44، 31، 28، 27، 7، 4) همخوانهمخوان است.