مقدّمه بر ترجمه قرآن Journal Article

"در قرآن تصریح شده است که یک بار جماعتی از آنان بهقرآن خواندن حضرت محمد[ص] گوش داده‌اند و بعضی از آنها مسلمان شده‌اند [سوره جن،آیات 1 ـ 19؛ و مقایسه کنید با سوره احقاف، آیات 29ـ32]. در سایر آیات و عبارات، یهودیان به این متهم شده‌اند که کتاب‌های مقدسشان راعالما و عامدا تحریف و تباه کرده و تغییر داده‌اند [بقره، 75؛ مائده، 13، 41]؛ و از نمونه‌هاییه در آیه 46 سوره نساء آمده چنین برمی‌آید که مراد زبان بازی‌های آنان برای ریشخندن مسلمانان بوده است. نفی و انکار این امر که حضرتعیسی بر2 صلیب مرده است [سوره نساء، 157ـ159] در درجه اول انکار رخداد تصلیب بهعنوان پیروزی یهودیان [و دست یافتنشان بر عیسی‌ـ ع ـ] است، ولی در جنب فقدان مفهومقربانی و فدیه، بدین معناست که قرآن هرگز از فدیه پذیری و رستگاری بخشی عیسی[ع[خن نمی‌گوید. البته در قرآن عبارتی هست که گاه دال بر وجود وضعیتبینابین تلقی شده است [اعراف، 46-49]، ولی این برداشت احتمالا مبتنی بر سوء تعبیراست؛ (1) و کلمه برزخ [سوره مؤمنون، 100]، که بعدها به معنایی مشابه با آن لحاظ گردیده است،قرآن احتمالا فقط به معنای حاجب و حاجز است. در بعضی بخش‌های وحیانی متأخر فردوس نیز به میان می‌آید که صیغهمفردی است که از جمع مفروض فرادیس گرفته شده که خود نمایانگر کلمه Paradeisosیونانی است، یا شاید مستقیما از فارسی به عربی راه یافته باشد که در این صورت منشأ اصلی و اولیه آن کلمه یونانی هم همین کلمه [پردیس] فارسی است. از سوره مزمل برمی‌آید که نماز ویژه شب، جزو عملکردهایمسلمانان در مکه بوده است، ولی [در پایان همان سوره] در آیه 20 این حکم نسخ می‌شود، و از آن به بعد دیگر شب خیزی [برای نماز] واجب نیست."