Abstract:
ایرانیان، بدون توجه به مرزهای جغرافیایی، مقام انسان را والا و او را شایسته عروج به بلندترین مرتبه میدانستند. بدین سبب ساختند و تولید کردند و دستاوردهای خود را با سخاوت در اختیار همگان قرار دادند و علوم بسیاری را در جهان پایهریزی نمودند که بنیان محکمی برای رنسانس بینظیر غرب فراهم آورد. هدف این مقاله، بررسی اجمالی آن دوران، به منظور شناسایی ویژگی های آموزشی است که بسترساز چنین توفیق بینظیری در جهان شد؛ دورانی که در آن، آموزش ریاضی در عین محترم شمردن ریاضیات قومی و بومی، بر جهانی شدن تاکید داشت. همچنین، این بررسی کمک میکند تا با دقت بیشتری سنت آموزش ریاضی سده گذشته را که ویژگیهای ریاضیات ایرانی/ اسلامی را نداشت و با فرهنگ بومی بیگانه بود و شاید بدین جهت ثمرات آن محدود بود، مورد بررسی کارشناسانه قرار گیرد. انتظار میرود که با نقد این دو دوره تاریخی، امکان تدوین یک برنامه درسی ریاضی فراهم شود که در عین جهانی بودن، فرهنگ بومی را محترم شمارد و امکان تبادل آن را با برنامههای درسی سایر کشورها ایجاد کند
Iranian people regardless of geographical borders have appreciated the high esteem of human beings and their competence for ascending toward excellence. They worked hard، generously provided their findings for all and established many sciences in the world that served as the basis for the Renaissance. The purpose of this paper was an overview of that era in order to explore educational features which resulted in such an unprecedented success. In that era، globalization of mathematics education was emphasized along with appreciation of local endeavors in mathematics. Likewise، this study may be considered as a precise investigation into mathematics education in recent century marked with lack of congruence with Iranian-Islamic features and local context. It is hoped that this critical analysis would provide an opportunity for developing an adequate mathematics curriculum congruent with globalization، local culture and interaction with other subject matters.
(
, 
, 
)
