Abstract:
هدف این پژوهش، شناسایی میزان اثربخشی آموزش گروهی به شیوه یکپارچه توحیدی بر سطح پرخاشگری زندانیان مرد زندان مرکزی شهرکرد بود. این پژوهش، یک مطالعه آزمایشی با گروه کنترل است که جامعه آماری آن را کلیه زندانیان مرد زندان مرکزی شهرکرد در سال 1391 تشکیل میدادند. حجم نمونه پژوهش، 40 نفر زندانی بود که با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی ساده چندمرحلهای انتخاب و بهصورت تصادفی 20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه کنترل جایگزین گردیدند. از پرسشنامه عمومی پرخاشگری (AGQ)، بهعنوان ابزار غربالگری استفاده گردید. سپس برنامۀ آموزش گروهی به شیوه یکپارچه توحیدی، به مدت 12 جلسه یک و نیم ساعته بر روی اعضای گروه آزمایشی اجرا شد. پس از پایان مداخلۀ درمانی پسآزمون و بعد از یک ماه آزمون پیگیری از هر دو گروه اخذ گردید. نتایج نشان داد که بین میانگین نمرۀ پرخاشگری دو گروه در مرحله پسآزمون و پیگیری، تفاوت معنیدار وجود دارد. درنتیجه، میتوان گفت: آموزش گروهی به شیوه یکپارچه توحیدی بر کاهش پرخاشگری زندانیان مرد زندان مرکزی شهرکرد مؤثر است.
The present paper seeks to study the effectiveness of collective education through monotheistic integrated method on decreasing aggressive behaviors of male prisoners in central prison of Shah-re-Kurd. It is an experimental research with control group، whose statistical population includes all male prisoners in central prison of Shahr-e-Kurd in 1391 (2013)، among whom 40 prisoners were selected through multi-stage sampling and divided into an experiment and a control group randomly. Aggression general questionnaire was used as a tool of screening. Then twelve sessions (each 90 minutes) of a collective education program through monotheistic integrated method were offered to experiment group. A posttest after therapeutic intervention and a follow up test after 30 days were given to both groups. The results show that there is a significance difference between the mean score of aggression of two groups in posttest and follow up. So، it can be said that collective education through monotheistic integrated method decreases aggressive behaviors of male prisoners in central prison of Shahr-e-Kurd.
Machine summary:
"ازاینرو، این پژوهش سعی دارد به این سؤال اساسی بپردازد که آیا آموزش گروهی به شیوه یکپارچه توحیدی بر کاهش پرخاشگری و همچنین بر کاهش مؤلفههای آن (خشم، تهاجم و کینهتوزی) در زندانیان مرد زندان مرکزی شهرکرد مؤثر است؟ آیا اثرات گروه درمانی به شیوه یکپارچه توحیدی تا زمان پیگیری پایدار است؟ روش تحقیق این پژوهش، از نوع آزمایشی (پیشآزمون، پسآزمون با گروه آزمایش و کنترل) و جامعه آماری این پژوهش را زندانیان مرد مستقر در زندان مرکزی شهرکرد در سال 1391 تشکیل دادهاند.
جدول 2: خلاصه نتایج تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر مربوط به اثر روش یکپارچه توحیدی بر متغیرهای پژوهش متغیر وابسته مجموع مجذورات df میانگین مجذورات F P اندازه اثر پرخاشگری 85/2623 2 925/1311 222/26 0٫001 0٫392 خشم 317/612 2 158/306 747/14 0٫001 0٫453 تهاجم 117/121 2 558/60 534/7 0٫001 0٫386 کینهتوزی 55/212 2 275/106 409/9 0٫001 0٫326 همانطور که جدول شماره 2 نشان میدهد، مقیاس پرخاشگری و مؤلفههای آن از لحاظ آماری در سطح 05/0 P< معنیدار است.
بحث و نتیجهگیری همانطور که بیان شد، این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش گروهی به شیوه یکپارچه توحیدی بر کاهش پرخاشگری زندانیان مرد زندان مرکزی شهرکرد صورت گرفت.
شریفینیا (1386) نیز با هدف کاهش رفتارهای مجرمانه زندانیان از این روش درمانی استفاده کرد و به این نتیجه دست یافت که درمان یکپارچه توحیدی در کاهش رفتار مجرمانه مؤثر است.
, & et al, (2010), The impact of anger management treatment and rational emotive behavior therapy in a public school setting on social skills, anger management, and depression."