Abstract:
کودکان با اختلالهای طیف درخودماندگی دشواریهای جدی در شناسایی، توصیف و تنظیم احساسات خود و دیگران را تجربه میکنند. پژوهش در زمینه شناسایی موثرترین راهبردها برای حل این مشکل قابل تامل است. پژوهش حاضر باهدف تعیین تاثیر مداخله مهارتهای اجتماعی گروهی بر نارسایی هیجانی پسران با اختلالهای طیف درخودماندگی 10 تا 12 سال انجام شد. روش آزمایشی. نمونهگیری به صورت نمونه در دسترس بود و حجم نمونه 14 کودک بودند که با مراجعه به پرونده آن ها بر مبنای حداقل بهره هوشی متوسط و مهارتهای زبان درکی و جنسیت با استفاده از پرسشنامه نارسایی هیجانی ریف، اوسترلد، میرام (2006) در دو گروه 7 نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند. مقایسهی نتایج با استفاده از تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر نشان داد که پسرانی که تحت آموزش مهارتهای اجتماعی قرار گرفتند به طور معناداری در غلبه بر نارسایی هیجانی پیشرفت به دست آورند. پیشنهاد میشود با توجه به نتایج پژوهش حاضر از آموزش مهارتهای اجتماعی برای مقابله با نارساییهای هیجانی کودکان با اختلالهای طیف درخودماندگی جهت برنامهریزی آموزشی و توان بخشی آنان استفاده شود.
Machine summary:
<H1>اثربخشی آموزش مهارتهای اجتماعی گروهی بر</H1> <H1>نارسایی هیجانی در کودکان با اختلالهای طیف درخودماندگی</H1> <H2>پرویز شریفی درآمدی<FootNote No="99" Text=" دانشیار دانشگاه علامه طباطبائیEmail: dr_sharifidaramadi@yahoo.
پیشنهاد میشود با توجه به نتایج پژوهش حاضر از آموزش مهارتهای اجتماعی برای مقابله با نارساییهای هیجانی کودکان با اختلالهای طیف درخودماندگی جهت برنامهریزی آموزشی و توانبخشی آنان استفاده شود.
سولومون<FootNote No="133" Text=" Solomon"/> گودین - جونز<FootNote No="134" Text=" Godin-Jones"/>، آندرز<FootNote No="135" Text=" Anders"/> (2004)، یک برنامه تلفیقی آموزش سازگاری اجتماعی و مهارتهای حل مسئله را برای کاهش نارسایی هیجانی پسران درخودمانده 8 تا 12 سال با عملکرد بالا اجرا کردند که سرانجام به بهبودهای آشکاری منجر شد.
وایت<FootNote No="136" Text=" White"/> آلبانو<FootNote No="137" Text=" Albano"/>، جانسون<FootNote No="138" Text=" Johnson"/> (2010) و وود و همکاران (2009) تأثیر مداخله مثبت مهارتهای اجتماعی مبتنی بر درمان شناختی رفتاری را بر کاهش اضطراب و تعامل اجتماعی کودکان با اختلالهای طیف درخودماندگی را نشان دادهاند.
بحث هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای اجتماعی گروهی بر مؤلفههای نارسایی هیجانی در کودکان با اختلالهای طیف درخودماندگی بود.
این نتایج حاکی از آن است که آموزش مهارتهای اجتماعی گروهی میتواند در غلبه بر نارسایی هیجانی و مؤلفههای آن مؤثر باشد.
نتایج پژوهش حاضر با بسیاری از پژوهشهای انجامشده توسط بامینگر (الف 2007 و ب 2007)، فریدبرگ و مک کلار (2002) و لاگسون و همکاران (2009)، آت وود</رجوع شود به تصویر صفحه> (2006) و وود و همکاران (2009) مبنی بر آموزش مهارتهای اجتماعی گروهی بر کاهش نارسایی هیجانی کودکان با اختلالهای طیف درخودماندگی همخوانی دارد.