Abstract:
تصویرپردازی هنری یکی از ویژگی های اساسی متن قرآنی است که هریک از علمای اعجاز بیانی قرآن در قرن های گذشته بدون این که چنین اصطلاحی را به کار ببرند، به جنبه های محدودی از آن مانند تناسب لفظی، تناسب معنوی و برخی از صور خیال پرداخته اند. البته ادیبان معاصری هم چون سید قطب، فراتر از علمای قدیم رفته اند و با مطرح کردن اصطلاح تصویرپردازی هنری، مهم ترین عناصر این تصویر پردازی را برشمرده اند و آن ها را در ترسیم زنده و هنرمندانه ی صحنه های مختلف دنیوی و اخروی در آیات قرآنی دخیل دانسته اند. در این جستار، نگارنده بر آن است که با جمع آرای بلاغیون قدیم و ادیبان معاصر، تصویرپردازی هنری ابرار و جایگاه اخروی آنان را در سوره ی انسان مورد مطالعه قرار دهد و از راه بررسی مهم ترین عناصر تصویرپردازی هنری، یعنی مضمون، لفظ، صور خیال، احساس، حرکت، رنگ، گفت وگو، تقابل و موسیقی فواصل آیات، تا حد امکان، جلوه های زیباشناسانه ی این تصویرگری را آشکار کند تا از این راه، عمق معنای آیات مربوط به ابرار در این سوره، بیشتر درک شود و هدف دینی منظور نظر آن ها با تاکید بر ظرافت های بیانی اعجازآمیز کلام الهی، ترسیم شود
The artistic imaginary is one of the fundamental peculiarities of Qur’anic text that each of the scholars for verbal miracle of Qur’an in the past centuries، without applying such a term، focused on the militant aspects such as verbal proportion، semantic and dedication. However، contemporary writers such as Sayyid Qutb have gone beyond the old scholars and by explaining the term of artistic imagination specified it the most important element and considered as live and artistic sketching of different worldly and otherworldly domains. In this paper، by assembling old rhetoric and contemporary literature، the author tries to study the artistic imagery of benefactors and their otherworldly place in the chapter Insaan. And through study، it tries to highlight important elements of artistic imagery such as topic، word، accent، feeling، movement، color، dialogue and to the extent aesthetic manifestation of this imagery.