امنیت انرژی خاورمیانه و توسعه اقتصادی امنیتی آسیا و اقیانوسیه: شباهت های در حال شکل گیری Journal Article

ثبات و امنیت در کشورهای نفت خیز منطقه خاورمیانه ، به طور سنتی با هدف تامین منافع نفتی قدرت های فرا منطقه ای تعریف و اغلب با حمایت های مستقیم این قدرت ها نیز مورد صیانت قرار گرفته است ، اما طی سال های اخیر کشورهای نفت خیز منطقه خاورمیانه به منبع اصلی تامین انرژی برای تداوم توسعه اقتصادی کشورهای آسیاو اقیانوسیه نیز تبدیل گردیده اند. اما آمریکا برای تضمین استمرار حضور نظامی خود هم در منطقه خلیج فارس و هم آسیا و اقیانوسیه از استمرار وجود گسل های خاموش و نیزفعال امنیتی هم در درون و هم در بیرون مرزهای کشورهای خاورمیانه استقبال خواهد نمودو چنین روندی بدان معنامیباشد که دولتمردان منطقه خاور میانه و نیز آسیاو اقیانوسیه تنها در صورت توجه به ماهیت واقعی مفهوم حفظ امنیت در قاموس قدرت های غربی و تلاش برای فاصله گرفتن از الزامات این مفهوم به امنیت واقعی چه در درون و چه در ورای مرزهای خود دست خواهند یافت

The security of the oil-rich countries of the Middle East has traditionally been defined as a byproduct of the oil interests of the western great powers but the Middle East has also been evolving the main supply source for the rapidly growing economies in the Asia-Pacific region. In order to maintain their military presence in both Middle East and Asia-Pacific Region the foreign powers have always been exploiting the existing security fault lines both within and among the region’s nation states، but under the developing situation، the stability of these regions must be defined in terms other than the historical divide and rule manner or with the great powers as the military balancer.

این گزارش (و البته گمانه زنی های رسانه ای مبتنی برآن ) منجربه طرح پرسش هایی این دست از سوی تحلیل گران گردید که در صورتی که آمریکا حقیقتا با استفاده ازفن آوری های جدید حفاری و استخراج ، عملابه خودکفایی در تولید نفت و گاز رسیده و دیگر نیازی به منابع نفتی خاور میانه نداشته باشد، در حالی که رقبای اقتصادی این کشور از جمله چین (و هندوستان ) همچنان به شدت وابسته به واردات انرژی از خلیج فارس باقی مانده باشند، آیا آمریکا همچنان مصمم به استفاده از توان نظامی خود برای صیانت از امنیت تولیدو ترانزیت انرژی در منطقۀ خلیج فارس خواهد بود و یا گسترش هرچه بیشتر تنش و درگیری در این منطقه را در راستای منافع خود خواهد دید؟ واقعیت این است که چنین پرسش های تا حد زیادی مبتنی بر فضاسازی های رسانه های و نه واقعیت های میدانی بازار نفت بودند: طبق گزارش آژانس بین المللی انرژی، تقاضای جهانی برای نفت خام که در سال ٢٠١١ بالغ بر ٨٧/٤ میلیون بشکه در روز بوده است در سال ٢٠٣٥ به ٩٩/٧ میلیون بشکه در روز خواهد رسید که بیشتر این افزایش تقاضا ازناحیۀ کشورهای بزرگ قارة آسیا (چین و هندوستان ) و نیز خود کشورهای خاورمیانه بوده و خریدار اصلی بیش از ٩٠%از نفت و گاز تولید شده توسط کشورهای خاور میانه ، کشورهای آسیایی خواهند بود (٢٠١٢٤,IEA).