Abstract:
از جمله سازگاریهای مهمی که در پی تمرینات ورزشی رخ میدهد، افزایش چگالی مویرگی یا آنژیوژنز است. فاکتور رشد آندوتلیال عروقی (VEGF) نقش میتوژنیک برای سلولهای آندوتلیال دارد و واسطۀ مهمی در فرایند آنژیوژنز بهشمار میرود. هدف از تحقیق حاضر، مقایسۀ تأثیر دو نوع فعالیت بدنی بر پاسخ VEGF-A سرمی در مردان غیرورزشکار بود. به همین منظور 11 مرد غیرورزشکار (میانگین سنی80/23 سال) بهصورت داوطلبانه انتخاب شدند و به اجرای یک جلسه فعالیت هوازی پیشرونده و تناوبی شدید پرداختند. نمونههای خونی قبل، بلافاصله و دو ساعت بعد از اجرا گرفته شد. از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازههای تکراری (Repeated Measures)، برای بررسی تغییرات درونگروهی VEGF و از آزمون آمار استنباطی t مستقل برای مقایسۀ دادههای برآمده از دو نوع فعالیت بدنی استفاده شد. اجرای یک جلسه فعالیت هوازی پیشرونده موجب افزایش VEGF-A سرمی بلافاصله بعد از اجرا شد (44/31 درصد). همچنین دو ساعت بعد از اجرای این فعالیت، سطح VEGF-A سرمی همچنان به افزایش خود ادامه داد و نسبت به سطح استراحتی 90/59 درصد افزایش یافت. بلافاصله بعد از اجرای فعالیت تناوبی شدید، سطح VEGF-A سرمی کاهش یافت (74/10 درصد)، اما دو ساعت بعد از اجرا نسبت به سطح استراحتی، افزایش 20/13درصدی نشان داد. بررسیهای مقایسهای بین دو فعالیت هوازی پیشرونده و تناوبی شدید نشان داد که اختلاف معناداری بین این دو نوع فعالیت در میزان اثرگذاری بر سطوح VEGF-A سرمی مردان غیرورزشکار، در سه مرحلۀ قبل (257/0P=)، بلافاصله (620/0P=) و دو ساعت بعد از اجرا (704/0P=) وجود ندارد. بر اساس یافتههای این تحقیق، اجرای یک جلسه فعالیت هوازی پیشرونده و یک جلسه فعالیت تناوبی شدید، به یک اندازه میتوانند سطوح فاکتور آنژیوژنیکی VEGF-A سرمی مردان غیرورزشکار را تحت تأثیر قرار دهند.
Machine summary:
بررسی های مقایسه ای بین دو فعالیت هوازی پیشرونده و تناوبی شدید نشان داد که اختلاف معناداری بین این دو نوع فعالیت در میزان اثرگذاری بر سطوح VEGF-A سرمی مردان غیرورزشکار، در سه مرحلة قبل (٠٢٥٧=P)، بلافاصله (٠٦٢٠=P) و دو ساعت بعد از اجرا (٠٧٠٤=P) وجود ندارد.
نتایج و یافته های تحقیق پاسخ VEGF-A سرمی به یک جلسه فعالیت هوازی پیشرونده و فعالیت تناوبی شدید در جدول ١ نشان داده شده است .
همچنین بررسی های مقایسه ای بین دو فعالیت هوازی پیشرونده و تناوبی شدید نشان داد که اختلاف معناداری بین این دو فعالیت در میزان اثرگذاری بر VEGF-A سرمی مردان غیرورزشکار، در سه مرحلة قبل (٠١٠٨=P)، بلافاصله (٠٣٣٩=P) و دو ساعت بعد از اجرا (٠٥٩٣=P) وجود ندارد.
پس احتمال دارد که در این تحقیق ، افزایش احتمالی آدیپونکتین ، موجب کاهش VEGF سرم ، بلافاصله 2 بعد از اجرای فعالیت تناوبی شدید شده باشد.
با وجود نبود اختلاف معنادار بین دو نوع فعالیت مورد استفاده در این تحقیق ، افزایش ٣١/٤٤ درصدی و کاهش ١٠/٧٤ درصدی سطح سرمی VEGF-A به ترتیب بلافاصله بعد از اجرای فعالیت هوازی پیشرونده و فعالیت تناوبی شدید شایان توجه است .
با توجه به مطالب بیان شده ، یکی از دلایل احتمالی افزایش VEGF-A سرمی متعاقب اجرای فعالیت هوازی پیشرونده ، تولید بیشتر رادیکال های آزاد نسبت به فعالیت تناوبی شدید است .
نتایج این تحقیق نشان داد که یک جلسه فعالیت هوازی پیشرونده موجب افزایش VEGF-A سرمی بلافاصله و دو ساعت بعد از اجرا شد.