Abstract:
اناجیل چهارگانه به عنوان معروفترین بخش عهد جدید، در آغاز آن جای گرفتهاند. به رغم پژوهشهای وسیع انجام گرفته درباره تاریخ نگارش، هویّت نویسندگان و درستی و پیوستگی سند آنها، وحدت نظر قاطعی در اینباره وجود ندارد. البته، در کنار چالشها و تردیدهای جدّی و بر اساس برخی قراین و شواهد، حدس و گمانهای نیرومندی نیز مطرح است. واژه «انجیل»، دوازده بار در قرآن به شکل مفرد یاد شده است. تصریح بر وحیانی بودن آن و به عنوان مجموعه آیات نازل شده بر حضرت عیسی علیهالسلام، گواهی آن بر حقّانیت تورات، تصدیق آن از سوی قرآن، بشارت انجیل درباره بعثت پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله و فراگیر شدن دعوت او، و تحریف، کتمان و حذف بخشی از آموزههای آن از مواردی است که در قرآن ذکر شده است. نزول مجموعهای از آیات وحیانی به نام انجیل ـ و نه کتاب به معنای شناخته شده آن ـ مورد تایید و تاکید قرآن است؛ ولی درباره نگارش آن در زمان حیات مسیح علیهالسلام به دست و یا املای وی، نفیا و اثباتا گزارشی ندارد. به رغم وجود انجیلهای فراوان، از جمله اناجیل چهارگانه رسمی در عصر نزول قرآن و پیش از آن، قرآن با کاربرد صیغه مفرد در همه آیات مربوط به آن، بر یکی بودن انجیل نازل شده بر مسیح علیهالسلام اصرار دارد. نتیجه آنکه وحیانی بودن اناجیل موجود از نظر قرآن، به شدت دچار چالش است. البته گفتنی است که تایید اجمالی اناجیل عصر نزول و بخشی از آموزههای تحریف ناشده آنها از برخی آیات قرآن برمیآید.
Machine summary:
"برخی نیز در بیان معنای «انجیل» بر مفهوم «فداء» تکیه کردهاند 4 که بر این اساس، انجیل بدین معناست که مسیح علیهالسلام با تحملمصایب، مرگ و رستاخیز خود، کفاره گناه انسان شد؛ اما آنچه اکنون به «اناجیل چهارگانه» معروف است، چهار کتاب نخست از عهد جدید و صرفا نامی است که از پایان قرن دوم میلادی به نوشتههایی اطلاق شده که زندگی، معجزات، تعالیم، سیره، سخنان و صعود حضرت عیسی علیهالسلامرا گزارش کرده است؛ 5 زیرا این نوشتهها بهترین بشارتهایی را که میتوان به انسان داد، دربردارد.
تصریح بر وحیانی بودن آن و به عنوان مجموعهای از آیات نازل شده بر حضرت عیسی علیهالسلام(آل عمران: 3؛ مائده: 46، 110؛ حدید: 27)، گواهی آن بر حقانیت تورات (مائده: 46)، تصدیق آن از سوی قرآن (مائده: 48؛ یونس: 37)، بشارت انجیل درباره بعثت پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله و فراگیر شدن دعوت او (اعراف: 157؛ فتح: 29) و تحریف، کتمان و حذف بخشی از آموزههای آن (مائده: 14ـ15) از این قبیل است.
»(نساء: 47 و نیز بقره: 41،91) هرچند میتوان ظاهر این تعابیر را اشاره به تورات و اناجیل موجود در عصر نزول دانست که در دست اهل کتاب بود؛ اما قطعا نه به معنای تصدیق همه محتوا، بلکه ـ چنانکه برخی از آیات نیز اشعار دارند ـ 6 تأیید بخشی از آموزههای تحریف ناشده آنهاست و این بدان سبب است که اناجیل یاد شده دارای ـ محمدبن جریر طبری، پیشین، مج 1، ج 1، ص 615؛ مج 3، ج 3، ص 226؛ مج 4، ج 6، ص 361 / محمدبن حسن طوسی، پیشین، ج 8، ص 429 / فضل بن حسن طبرسی، پیشین، ج 2، ص 696ـ697؛ ج 3، ص 313؛ ج 8، ص 637."