Abstract:
ترجمه فعالیتی است که مرزها را بلورین میکند. در جهانی با ترجمههای خوب، مرز وجود دارد اما دیواریاز بتن نیست. دیواری بلورین است که از فعالیت مترجمان توانمند پدیدار شده است. درجهانی که وجود مرزها اجتناب ناپذیر مینماید، ترجمه راهی است تا سویههای یاسآور و نفاقافکن مرزها را بزداییم. اگر ترجمهخوب را همسو با نگره مبدأگرا با تأکید بر کلمات خاصه نگاه آنتوان برمن و همفکرانشبدانیم، اثر ترجمهای با حفظ اندیشه، ساختار هنری و هویت زبان مبدأ، راه به سویفرهنگ و سرزمین دیگری در برابر خود گشوده و میکوشد تا در آن جا چون بیگانهایدوست داشتنی مأوا گزیند. اینچنین درمییابیم که اثر ترجمهای هم ادبیات تطبیقی است و همظرفیت بسیار بالایی برای مطالعهای تطبیقی را دارا است. از این منظر و با نگاه بهتعاریف برونل و همکارانش در کتاب ادبیات تطبیقی چیست؟ مؤلفههای ترجمه خوبرا در نزدیکیهای مفاهیم پژوهشی تطبیقی دنبال میکنیم تا دریابیم که در ترجمهایقابل اعتنا، زبان اثر با همه ملزوماتاش، در زبان دیگری بازآفرینی شده و حاصل آنهمنشینی عناصر فرهنگی زبان مبدأ با زبانی دیگر است.
Machine summary:
در این مقاله بر این سخن که متن ترجمه ای ادبیات تطبیقی است ، تأکید داریـم ، امـا بایـد دانسته شود که هر ترجمه ای را نمی توان در ذیل ادبیات تطبیقـی جـای داد عنـوان مقالـه خـود گویای نظر به آن دست ترجمه هایی است که به وسیلة فعل ترجمه که مرکبی را مانند است بـه سوی دیاری دیگر می رود و آن هنگام که در آن جا رحل اقامت افکند و نام ادبیات تطبیقی بـر خود پذیرفت ، با حفظ مقام در جایگاه روایتی از اصل متن به مجاز مرسلی مانند می شود که در طلب پدیداری ارتباطی میان مبدأ و مقصد است .
دو نقطه تمرکز این مقاله ، مبحث ترجمه مبدأ را با تأکید بر کلمات و تصویرسازی آنهـا و ادبیات تطبیقی است که با نگاه به نظریه های برمن و همفکراناش ، در حـوزة ترجمـه و برونـل (Brunel) و همکاران اش در اقلیم ادبیات تطبیقی شکل گرفته اسـت و در ایـن میـان بایـد بـه پرسش هایی این چنین پاسخ گوییم : ترجمه با تأکید بر کلمات از نگاه برمن و همفکران مبدأ گرای او دارای چه کیفیتی است ؟ با چه معیار و متری می توان حاصل چنین ترجمه ای را گزیدهتر دانست ؟ بر اساس کدام سویه از تعاریف ادبیات تطبیقـی مـتن ترجمـه ای را مـی تـوان مطالعـه ای تطبیقی برشمرد؟ پاسخ به پرسش هایی از این دست روشنگر منظری است که در مقام هـدف بـر آن چـشم دوخته ایم : تـرجمـه ای مبـدأگرا روایتی دیگـر از مـتن اسـت در ذیـل ادبیـات تطبیقـی کـه در آرمانی ترین شکل اش باز همسان اثر نیست اما می تواند گزیدهترین «مجاز» ی ارتباط ساز با متن باشد.