Abstract:
سابقه و هدف: خوداستنادی یکی از چالشهای مهم در ارزیابی بروندادهای علمی پژوهشگران است. هدف این پژوهش ارزیابی تحلیلی رابطهی کیفیت و خوداستنادی در نشریات حوزهی علوم انسانی بر اساس گزارشهای استنادی نشریات فارسی پایگاه استنادی علوم جهان اسلام (ISC) است.مواد و روش ها: این پژوهش با روش تحلیل استنادی انجام شده و جامعهی پژوهش را 67 مجلهی حوزهی علوم انسانی تشکیل میدهند که دارای ضریب تاثیر بوده و در پایگاه اطلاعاتی ISC نمایه شدهاند.یافته ها: میانگین نرخ خوداستنادی در سالهای 1389-1380 برای مجلات دارای ضریب تاثیر منتخب در سال 1389 حوزهی علوم انسانی، 45/24 درصد است. از 67 عنوان مجله مورد بررسی، 23 عنوان نرخ خوداستنادی 20 و کمتر از 20 درصد، 20 عنوان مجله نرخ خوداستنادی بیشتر از 20 درصد را شامل شدند. یافتهها نشان داد با حذف خوداستنادیهای موثر در شاخصهای چهارگانه و ترکیبی ضریب تاثیر، شاخص آنی، ارزش متیو و نسبت استناد به مقالههای آنها 91/65 درصد از مجلات کاهش رتبه، 35/19 درصد افزایش رتبه و 72/14 درصد نیز بدون تغییر بودند. همچنین با حذف خوداستنادیها، 51/56 درصد از مجلات با کاهش مقدار خوداستنادی، 78/32 درصد بدون تغییر در مقدار خوداستنادی و 94/3 درصد از مجلات با مقدار صفر خوداستنادی روبرو شدند.نتیجه گیری: بین میزان خوداستنادی مجلات و کیفیت مجلات، ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. بنابراین تدوین خط مشی معین در مورد میزان خوداستنادی مجلهها از سوی هیات تحریریه و تلاش در جهت کاهش نرخ خوداستنادی و جذب استناد از سایر مجلهها در این راستا لازم به نظر میرسد
Machine summary:
"از طرفی، نتایج نشان داد که با حذف خوداستنادیهای مؤثر در شاخصهای چهارگانه کیفیت مجلات حوزهی علوم انسانی و محاسبهی مجدد این شاخصها، رتبهبندی جدیدی به دست آمد: در شاخص ضریب تأثیر از 67 مجلهی مورد بررسی، رتبهی 45 مجله (16/67 درصد) کاهش و رتبهی 20 مجله (85/29 درصد) افزایش یافته و رتبهی 2 مجله (98/2 درصد) بدون تغییر باقی مانده است.
چنین ارجاعاتی، غیراخلاقی و احتمالا فاقد ارزش علمی است و نباید به آنها بهایی داد (23) و در پایان، با توجه به اینکه خوداستنادی به عنوان یکی از بحثهای مهم در پایگاههای علمسنجی مطرح بوده و پیروی از استاندارهای آن برای مجلهها ضروری به نظر میرسد و از سوی دیگر، با توجه به یافتههای این پژوهش که میانگین نرخ خوداستنادی در مجلههای مورد بررسی به نسبت بالا است و خوداستنادی رابطهی مثبت، مستقیم و معنیداری با شاخصهای ضریب تأثیر، شاخص آنی، ارزش متیو و نسبت استناد به مقالههای مجلات داشت، تدوین خط مشی معین در رابطه با میزان خوداستنادی مجلهها از سوی هیأت تحریریه و تلاش در جهت کاهش نرخ خوداستنادی و جذب استناد از سایر مجلهها لازم به نظر میرسد.
Material and methods: Citation analysis method was used in the present study and 67 Persian Humanities Journals indexed in the ISC database with impact factor.
Findings: The results showed that the average self-citation rate for humanities sciences journals with selected impact factors in 2010 was 24.
Keywords: Assessment, Self-citation, Persian Journals, ISC دانشگاه علوم پزشکی بابل، مجله علم سنجی کاسپین Original Article سال اول، شماره دوم، پاییز و زمستان93، صفحه 73-66 DOI: 10."