Abstract:
مقاله «نگاهی به شعر انقلاب اسلامی» به بررسی کمی و کیفی شعر معاصر ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی
میپردازد. در این مقاله از تحولات لفظی و معنایی قالبهای رایج شعر سخن به میان میآید و تحولاتی که در غزل،
مثنوی، رباعی، دوبیتی، قطعه، قصیده و تک بیتی به وجود آمده، مورد بررسی قرار میگیرد. درباره قالبهای نو نیز که
در آغاز انقلاب اسلامی کمتر به آن توجه میشد سخن رفته است و از تحولات که در دهه دوم بعد از انقلاب در شکل،
انواع و معنای شعر نو صورت گرفته، بحث به میان آمده و در همه زمینهها موفقیت یا عدم موفقیت شاعران این دوره
ارزیابی اجمالی شده است.
Machine summary:
"درباره قالبهای نو نیز که در آغاز انقلاب اسلامی کمتر به آن توجه میشد سخن رفته است و از تحولات که در دهه دوم بعد از انقلاب در شکل، انواع و معنای شعر نو صورت گرفته، بحث به میان آمده و در همه زمینهها موفقیت یا عدم موفقیت شاعران این دوره ارزیابی اجمالی شده است.
تبم ترسم که پیراهن بسوزد ز هر دم آه من آهن بسوزد مرا فردوس میشاید که ترسم دل دوزخ به حال من بسوزد (در کوچه آفتاب، قیصر امینپور) *** دلم تنهاست ماتم دارم امشب دلی سرشار از غم دارم امشب غم آمد، غصه آمد، ماتم آمد خدا را این میان کم دارم امشب (آسمان سبز، سلمان هراتی) *** به دریا شکوه بردم از شب دشت وز این عمری که تلختلخ بگذشت به هر موجی که میگفتم غم خویش سری میزد به سنگ و باز میگشت (مروارید مهر، فریدون مشیری) قالب کلاسیک و نسبتا جوان چهارپاره که در بخش قالبهای شعر معاصر درباره آن سخن گفتیم در دوره انقلاب اسلامی هم مورد توجه شاعران قرار گرفت و گونههای گوناگون یافت.
به هر حال آنچه روشن است این است که از قالبهای نو در دهه نخست بعد از انقلاب اسلامی کمتر استفاده شده ولی با تجربههایی که شاعران جوان این دوره به دست آوردند و نیازی که به نزدیکی با قالبهای نو احساس کردند، قالبهای نو نیز در بین شاعران دوره انقلاب رواج یافت و بعضی از قالبهای کهن، ازجمله رباعی، قصیده، مثنوی از رونق افتاد."