Abstract:
هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر فعالیت بدنی و خستگی متعاقب آن در تکلیـف تعـادلی ایسـتادن بـر عملکرد و تغییرپذیری حرکتی در نوسانات قامتی بود. آزمودنیهای پژوهش حاضر شامل ١٥ مرد جوان بـا دامنه سنی بین ٢٠ تا ٢٤ سال بود که از آن ها خواسته شده بود پیش از فعالیت بدنی، پس از فعالیت بدنی با شدت ٥٠ـ٤٠%، پس از فعالیت بدنی با شدت ٧٠ـ٦٠% و پس از فعالیت بدنی با شدت ٩٠ـ٨٠%، به مـدت ٣٠ ثانیه روی صفحه نیرو در وضعیت ایستاده قائم قرار گیرند و میزان ثبات (انحراف استاندارد) و تغییرپذیری حرکتی (به وسیله آنتروپیفازی) نوسانات قامتی آن ها اندازه گیری شد. با افزایش شدت فعالیت بدنی و بروز خستگی بیشتر، دامنه نوسانات قامتی در هر دو محور قدامی خلفی و میانی جانبی افزایش یافت . آنتروپـی فازی در هر دو محور قدامی خلفی و میانی جانبی با افزایش شدت فعالیت بدنی و بـروز خسـتگی بیشـتر کاهش یافت . این نتایج بیان میکند که با افزایش شدت فعالیت بدنی و بروز خستگی بیشتر، تغییرپـذیری حرکتی در نوسانات پاسچری کاهش مییابد. همچنـین بـا کـاهش میـزان ثبـات در نوسـانات پاسـچری، تغییرپذیری حرکتی در نوسانات پاسچری نیز کاهش مییابد. با بروز خسـتگی، سـاختار تغییرپـذیری بـه سمت ساختاری با قابلیت انعطاف پذیری کمتر حرکت میکند و همین انعطاف پذیری کمتر موجب میشود تا سیستم در مقابل محدودیت های محیطی و محدودیت های تکلیف ، سازگاری پایین تری از خود نشان دهد و موجب کاهش سطح کیفی عملکرد فرد در تکلیف کنترل قامت شود.
Machine summary:
آزمودنیهای پژوهش حاضر شامل ١٥ مرد جوان بـا دامنۀ سنی بین ٢٠ تا ٢٤ سال بود که از آن ها خواسته شده بود پیش از فعالیت بدنی، پس از فعالیت بدنی با شدت ٥٠ـ٤٠%، پس از فعالیت بدنی با شدت ٧٠ـ٦٠% و پس از فعالیت بدنی با شدت ٩٠ـ٨٠%، به مـدت ٣٠ ثانیه روی صفحه نیرو در وضعیت ایستاده قائم قرار گیرند و میزان ثبات (انحراف استاندارد) و تغییرپذیری حرکتی (به وسیله آنتروپیفازی) نوسانات قامتی آن ها اندازه گیری شد.
جدول ٣ـ آماره های استنباطی مربوط به تغییرپذیری حرکتی در محور قدامی خلفی (AP) (به تصویر صفحه مراجعه شود) با توجه به اینکه اثرات درونگروهی برای عامل شدت فعالیت بدنی معنادار بود نشان میدهد در این عامل، حداقل بین دو شدت فعالیت تفاوت معنادار وجود دارد.
جدول ٤ـ آماره های استنباطی مربوط به تغییرپذیری حرکتی در محور میانی جانبی (ML) (به تصویر صفحه مراجعه شود) اینکه اثرات درونگروهی برای عامل شدت فعالیت بدنی معنادار بود نشان میدهد در این عامل، حداقل بین دو شدت فعالیت تفاوت معناداری وجود دارد.
نتایج مطالعٔە حاضر نشان داد که با افزایش شدت فعالیت بدنی و خستگی متعاقب آن، تغییرپذیری حرکتی کاهش مییابد که نشان از کاهش درجات آزادی در متغیرهای بنیادی مربوط به کنترل این تکلیف دارد.
نتایج مطالعٔە حاضر نشان داد که با افزایش شدت فعالیت بدنی و خستگی متعاقب آن، تغییرپذیری حرکتی کاهش مییابد که نشان از کاهش درجات آزادی در متغیرهای بنیادی مربوط به کنترل این تکلیف دارد.