Abstract:
جنین انسان، موجود محترمی است که از بین بردن آن به حکم اولی و با استناد به ادلۀ اربعه جایز نخواهد بود. در این پژوهش که با روش تحلیلی ـ توصیفی صورت گرفته است، این مسئله بررسی میشود که آیا با تحقق حالتهایی چون وجود ناهنجاریهای ژنتیکی در جنین بهگونهای که از منظر پزشکی، امکان حیات او وجود نداشته باشد و خطر جانی هم مادر را تهدید کند، سقط جنین جایز خواهد بود؟ نتیجهای که از پژوهش حاصل شد این است که سقط جنین قبل از دمیده شدن روح با توجه به فتوای اکثر فقها و قانون سقط درمانی جایز است؛ اما پس از دمیده شدن روح، تنها در صورتیکه امکان حیات جنین بعد از وضع حمل وجود داشته باشد و خطر جانی نیز مادر را تهدید نکرده باشد، میتوان قائل به عدم جواز سقط شد. ولی در بقیۀ موارد بر پایۀ قواعد فقهی مانند: نفی ضرر، نفی عسر و حرج، تزاحم و رعایت اهم و مهم و نیز استناد به حیات غیرمستقر، بهعنوان حکم ثانوی، میتوان سقط جنین را جایز دانست.
Humanembryo is the honorable extant. According to Islamic sources such as: quran، tradition، ijma and wisdom،destroyingembryosasthe first verdict is prohibited.In this research، was conducted with descriptiveand analyticalmethods this question wasstudied thatif Genetic Abnormalitiesexist in the fetusso that medicallyto live Pregnant Impossibl eafter the birth and cause threatenfor live of mothers if embryo abortion would bepermissible?Conclusion of this research it is: according to verdict of mostjuristsand legislation of therapeutic abortion،embryo abortion before soul inspirationis permitted.While after the parturition live of embryo be possible and no threaten for mother،embryo abortion is prohibited.Butother caseson the basis rules Juridical such as: “La Zarar”، “La haraj،“Tazahum” and observance “Aham va Mohem”and also precariouslife Embryo Abortion as a second verdict is permitted.
Machine summary:
"این سؤال پیش میآیـد کـه آیـا جنـین هـای دچـار اختلال های ژنتیکی باید به دنیا بیایند یا اینکه میتوان در همان مراحل جنینی به حیات آنهـا خاتمه داد؟ آیا صرفا ولوج روح مانع استناد به دلایلی چون تقـدم اهـم بـر مهـم در مـوارد تزاحم یا قاعدة نفی حرج و نفی ضرر خواهد شد؟ حکم اولیۀ سقط جنین سقط جنین از محرمات قطعی در شریعت اسلام است که ادلۀ اربعه از کتاب ، سنت ، اجمـاع و عقل بر آن دلالت میکند.
قاعدة «لاحرج »: نگه داشتن چنین جنینی علاوه بر خطرات و بیماریهای جسمی، مـادر را دستخوش بیماریهای جدی روحی و روانی میکند؛ زیرا در مـواردی کـه مـرگ جنـین دارای چنین اختلال هایی قطعی است و به تأیید پزشکان رسیده ، مادری که چنین باری را با خود حمل میکند، دچار آسیب های روانی فراوانی میشود و تصور اینکه زنی جنینـی را در خود بپرورد که بدون شک خواهد مرد یا اگر زنده بماند با سـختیهـای زیـادی دسـت بـه گریبان خواهد بود، برای هر مادری تحمل ناپذیر است و آنجا که بر مادر فشار روانی زیادی وارد آید و زندگی را به کام او تلخ کند، بدون تردید شرع مقدس نیز به چنین سختیهـایی راضی نیست (حاجی علی، ١٣٨٣: ٨٢).
الف ) قاعدة «اهم و مهم »: بعد از دمیده شدن روح ، اگر مادر بداند که ادامۀ بارداری بـه مرگ او میانجامد، بین وجوب حفظ جان مادر و حرمت کشتن جنین تزاحم رخ میدهد و در باب تزاحم تنها مرجح مطمئن «قانون اهم و مهم » است و در اینجا میتـوان بـرای جـان مادر اهمیت بیشتری قائل شد؛ زیرا مادر انسان بالفعل و سالم است ، اما جنین دارای اختلال ژنتیکی هرچند قابلیت حیات را دارد، انسان بالقوه و ناقص است ."