Abstract:
هدف: این مطالعه به منظور بررسی نسبت طول 1D تا 5D دختران سالم و کم توان ذهنی در شمال شرق ایران انجام شد.
روش: در این مطالعه، تعداد 400 دختر 7 تا10 سال سالم و کم توان ذهنی در گروه های سنی 6تا7 سال، 7تا8 سال، 8تا9 سال، 9تا10 سال مورد بررسی قرار گرفتند. طول انگشتان اول (1D)، اشاره (2D)، میانه (3D)، انگشت حلقه (4D) و انگشت کوچک (5D) با کولیس دیجیتالی اندازه گیری و داده ها با نرم افزار Excel و Spss و Minitab پردازش شد. میانگین طول انگشتان در دو گروه سالم و کم توان ذهنی مقایسه شد.
یافته ها: نتایج داده ها نشان داد که میانگین طول هریک از انگشتان دست چپ افراد سالم نسبت به دست چپ افراد معلول کم توان ذهنی، همچنین میانگین طول هر انگشت دست راست افراد سالم نسبت به دست راست افراد کم توان ذهنی، در تمام سنین (10-7 سال) افزایش معنی داری نشان می دهند (P< ./.5). همچنین الگوی رشد هر انگشت در گروه سالم تقارن اما در گروه بیمار نشان گر عدم تقارن می باشد. مطابق نتایج تحقیق حاضر، می توان مقایسه طول انگشتان دست بین گروه سالم با برخی از گروه های بیمار از جمله دختران کم توان ذهنی را به عنوان یک عامل پیش آگهی پیشنهاد نمود.
Objective: This research is to investigate the length ratio of 1 D to 5 D for mentally educable girls in East-North Iran.
Method: To do this، 400 healthy and mentally educable girls from different age groups such as 6 to 7 years old، 7 to 8 years old، 9 to 9 years old and 9 to 10 years old were selected. The length of thumb ( 1 D )، middle finger ( 1 D )، ring finger( 1 D ) and small finger ( 1 D ) was measured by digital collies and the data were analyzed using Excel، Spss and Minitab. Then the mean of finger length were compared in the two groups.
Results: Results showed that there is a meaningful increase in the mean of left hand finger length in healthy girls compared to mentally educable girls in all age groups ( 7 to 10 years old) (P< ./.5). The growth pattern of each finger showed symmetry in healthy groups but asymmetry in the other one.
Conclusion: According to the findings، it is possible to investigate the above comparisons as a prognosis.