Abstract:
هدف پژوهش حاضر بررسـی اثربخشـی الگـودهی ویـدئویی بـر ارتبـاط چشـمی و تعـاملات اجتمـاعی کودکان با اختلال های طیف اتیستیک بود. روش پژوهش آزمایشی تک آزمودنی بود. جامعه آماری شـامل همه کودکان با اختلال های طیف اتیستیک شهر تبریز بود. نمونه شامل چهار کودک (٢ پسر و ٢ دختر) ٦ تا ١٠ سال با اختلال های طیف اتیستیک بودند که به شیوه در دسترس از مرکز ویژه کودکان اتیستیک انتخاب شدند. از طرح خطوط پایه چندگانه برای هر آزمودنی استفاده شد و برای تجزیه وتحلیـل داده هـا، از تحلیـل نموداری استفاده شد. تجزیه وتحلیـل داده هـا نشـان داد کـه روش الگـودهی ویـدئویی بـر ارتبـاط چشـمی و تعاملات اجتماعی آزمودنی ها تاثیر دارد.
Machine summary:
"Shipley-Benamou, Lutzker & Taubman 93 بلینی و آکولیان (٢٠٠٧)، الگـودهی ویـدئویی را بـرای افـزایش تعامـل اجتمـاعی در دو کودک پیش دبستانی با اختلال های طیف اتیستیک بکـار بردنـد و نتیجـه گرفتنـد کـه روش الگودهی ویدئویی در افزایش تعامل اجتماعی کودکان با اختلال های طیف اتیسـتیک مـوثر میباشد.
نیکوپالوس و کنـان ١ (٢٠٠٤) نیـز بـا اسـتفاده از روش الگـودهی ویـدئویی، اثـرات الگودهی ویدئویی بر شروع تعامل اجتماعی در کودکان اتیستیک را در چهار کودک ٧ تـا ٩ سال اتیستیک را با استفاده از طرح خطوط پایه چندگانه مورد ارزیابی قرار دادنـد و نشـان دادنــد کــه در همــه کودکــان مــورد آزمــایش ، نشــان دادن ویــدئو، تعــاملات اجتمــاعی و مهارت های بازی متقابل را افـزایش داده اسـت کـه در ١ و ٣ مـاه پیگیـری حفـظ شـده بـود (نیکوپالوس و کنان ، ٢٠٠٤).
D'Ateno, Mangiapanello & Taylor 94 اختلال های طیف اتیستیک نگه داشته است بر روی استفاده از ویدئو متمرکز شـده اسـت ؛ و نشان داده شده است کـه الگـودهی ویـدئویی یـک روش آموزشـی مـوثری بـرای افـراد بـا اختلال های طیف اتیستیک میباشد (باگی ١، هومز٢، الیزابت ٣ و ویلیامز٤، ٢٠٠٩).
نتیجه ی بدست آمده همسو با مطالعه نیکوپالوس و کنان (٢٠٠٤) میباشد که بـا اسـتفاده از روش الگــودهی ویــدئویی، اثــرات الگــودهی ویــدئویی بــر شــروع تعامــل اجتمــاعی در کودکان اتیستیک را در چهار کودک ٧ تا ٩ سال اتیسـتیک را بـا اسـتفاده از طـرح خطـوط پایه چندگانه مورد ارزیابی قرار دادند و نشان دادند کـه در همـه کودکـان مـورد آزمـایش ، نشان دادن ویدئو، تعاملات اجتماعی و مهارت های بازی متقابل را افزایش داده است که در ١ و ٣ ماه پیگیری حفظ شده بود (نیکوپالوس و کنان ، ٢٠٠٤)."