Abstract:
هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر مداخله بیرونی بر بازگشت به حالت اولیه و زمان واماندگی تمرینات تداومی در مردان ورزشکار بود. بدین منظور 10 مرد ورزشکار سالم، با میانگین و انحراف استاندارد سن 60/2±6/21 سال، قد 26/4±177سانتی متر و وزن 72/5±1/73 کیلوگرم، به صورت داوطلبانه در مطالعه ی حاضر شرکت کردند. کلیه آزمودنی ها با استفاده از روش تعادل مقابل در شرایط تجربی بدون موسیقی و با موسیقی ضربآهنگ متوسط (130bpm=) طی 2 مرحله با استفاده از آزمون استقامتی به فعالیت پرداختند. قبل از انجام آزمون از آزمودنی ها خواسته شد از بین قطعات موسیقی موجود یکی را انتخاب کنند. آزمودنی ها پس از 5 دقیقه گرم کردن (با و بدون موسیقی) به اجرای آزمون پرداختند. فعالیت در مراحل 60 ،70 و 80% ضربان قلب بیشینه اجرا و در هر مرحله در پایان دوره بازگشت به حالت اولیه مقدار ضربان قلب مورد ارزیابی قرار گرفت و پرتکل تمرین با شدت مرحله آخر تا واماندگی ادامه یافت. فاصله زمانی بین هر مرحله 72 ساعت در نظر گرفته شد. در مرحله بازگشت به حالت اولیه پس از تمرین با شدت 60 و 70 درصد ضربان قلب بیشینه تفاوت معنی داری در کاهش ضربان قلب بین دو گروه مشاهده نشد (05/0P>). اما در مرحله سوم بازگشت به حالت اولیه در شرایط با موسیقی کاهش ضربان قلب بازگشت به حالت اولیه معنی دار بود (05/0P<). زمان رسیدن به واماندگی نیز در شرایط فعالیت همراه با موسیقی با ریتم متوسط به طور معنی داری افزایش یافت (05/0P<). یافته های پژوهش حاکی از آن است که بازگشت به حالت اولیه تنها پس از تمرینات سنگین تحت تاثیر موسیقی قرار می گیرد. از سوی دیگر اجرای استقامتی همراه با مداخله موسیقی افزایش خواهد یافت. در نهایت احتمالا موسیقی با ریتم متوسط در شرایط تمرین شدید استقامتی آثار قابل ملاحظه ای بر اجرا خواهد داشت.
The aim of this research was to study the effect of external intervention on recovery and time to exhaustion after continuous exercise in male athletes. In this study، 10 healthy male athletes (mean age and standard deviation 21.6±2.60 years، height 177±4.26 cm and weight 73.1±5.72 kg) volunteered to participate in this study. All participants performed two equal stages of endurance training under two different experimental conditions: without listening to any music and listening to the moderate tempo music (130 bpm). The subjects were asked to select one of the pieces of music before the experiment and they performed the exercise with and without music after 5 minutes of warm-up. Participants continued exercise with 60، 70 and 80% of maximum heart rate. The heart rate was evaluated at the end of each stage and exactly after the recovery. The training protocol continued with the intensity of the last stage until exhaustion. An interval of 72 hours was considered between the stages. At the recovery stage، after training with the intensity of 60 and 70% of maximum heart rate، there was no significant difference in the reduction of heart rate between the two groups (P>0.05). However، at the third stage of recovery، heart rate significantly reduced under the condition of listening to the music (P<0.05). Time to exhaustion increased significantly during exercise under the condition of listening to moderate tempo music (P<0.05). The findings of this study suggested that music influenced the recovery only after high intensity exercises. On the other hand، endurance training can improve with external intervention (music). Finally، moderate tempo music may have significant effects on the performance during high intensity endurance training.