اخلاق در شعر - Journal اخلاق در علوم و فناوری Journal Article

زمینه: مسئله اخلاق در هنر، از جمله در شعر، به عنوان هنر کلامی، همواره مورد توجه ادیبان، فیلسوفان و منتقدان حوزه های اخلاق، ادب و هنر بوده است. اخلاق گرایان تندرو، وظیفه هنر را خدمت به اخلاق می دانند و هرگونه اثر هنری خارج از هنجارهــــای اخلاقی را نادرست می انگارند. دیدگاه مقابل این نگرش، هنرگرایی تندرو است. این دیدگاه، از هرگونه اثر هنری، تنها انتظار هنری بودن را دارد و نه چیز دیگر؛ و انتظارش از اخلاق و جامعه نیز این است که در خدمت هنر باشند. دیدگاه سوم، که میانه روتر به نظر می رسد، به دیدگاه «آمیخته» معروف است، که بر تعامل میان اخلاق و هنر تاکید می ورزد. نگارنده ضمن پذیرش دیدگاه آمیخته در رویکرد به شعر، و نقد برخی موارد مطرح در این دیدگاه، در زمینه شعر اخلاقی به ارائه دیدگاه خود پرداخته است. نتیجه گیری: پس از مطالعه و بررسی آرا و نظریه های اندیشمندان و صاحب نظران در مورد اخلاق، هنر، زیبایی شناسی و شعر، و ارائه تعریفی موقت از شعر، نگارنده برای شعر اخلاقی، ویژگی های زیر را برشمرده است: بری بودن از رذایل اخلاقی، پایبندی به بعد هنری، پایبندی به بعد زبانی، آرمان گرایی