Abstract:
سیاست سلامت از ابعاد سیاست اجتماعی است و توسعه آن به عنوان یکی از مسئولیت های دولت ها مطرح می شود. این سیاست که با رفاه فردی و اجتماعی مرتبط است، می تواند تحت تاثیر جهت گیری و رویکرد دولت ها قرار گیرد. اما درباره این که در ایران دولت های گوناگون چه جهت گیری نسبت به سیاست سلامت داشته اند دریافت دقیقی وجود ندارد. در این پژوهش کوشش می نماییم تا دریابیم تاثیر رویکرد دولت ها بر سیاست سلامت در ایران چگونه بوده است؟ به این منظور به مطالعه سیاست سلامت در دو بعد درون داد قانونی و هزینه سلامت دولت های چهارگانه طی سال های 1360 تا 1388 ش. در ایران پرداخته ایم. نتایج با دو روش کیفی و کمی و کاربرد تکنیک تحلیل محتوای کیفی و تحلیل واریانس نشان داد، سیاست سلامت دربازه زمانی مورد بررسی ضرورتا متاثر از رویکرد سیاسی این دولت ها نیست. در بعد هزینه سلامت نیز، تاثیر رویکرد دولت بر سیاست سلامت مشاهده نمی شود.
Machine summary:
"محورهای اساسی جهت اصلاحات در بخش سلامت برای برنامه سوم توسعه شامل : افزایش سهم اعتبارات بهداشت ، درمان و توانبخشی از منابع عمومی و تولید ناخالص ملی تا رسیدن به متوسط قابل قبولی از نرخ جهانی، برقراری نظام ارجاع در کلیه سطوح درمانی کشور، ارتقای سطح کیفی خدمات بهداشتی، درمانی و جلب رضایت گیرندگان خدمات در قالب نظام شبکه های بهداشتی درمانی کشور، کنترل، ریشه کنی و حذف بیماریهای واگیردار با قابلیت پیشگیری، پیشگیری و درمان مناسب بیماری های غیرواگیردار و بهرهگیری از دانش برای کلیه بیماریها، اصلاح ساختار و تقویت نظام بیمه درمان کشور، اجرای سطح بندی خدمات و تأمین و توزیع منابع فیزیکی و انسانی در بخش دولتی، تعاونی و خصوصی بر مبنای آن ساماندهی شبکه اورژانس کشور هماهنگ با سطح بندی خدمات در دو جنبه پیش بیمارستانی و بیمارستانی، پیشگیری و کنترل ناهنجاریهای اجتماعی و معلولیت ها و توجه به درمان و توانبخشی بیماران روانی، به ویژه بیماران روانی مزمن ، تدوین و برقراری ساختار مناسب برای برنامه ریزی و مدیریت منسجم و هماهنگی میان بخشی در حوزه ایمنی و امنیت غذا و تغذیه در کشور، بازنگری و اصلاح نظام دارویی کشور، اصلاح ساختار تشکیلات و وظایف وزارت بهداشت ، درمان و سلامت پزشکی در جهت کاهش تصدی در امور اجرایی و تقویت نقش سیاست گذاری، برنامه ریزی و نظارت، نهادینه کردن پژوهش در سلامت و ارائه خدمات بهداشتی و درمانی است ."