Abstract:
استان بوشهر به دلیل دارا بودن یک جغرافیای خاص ، سرزمینی پر آیین است . آیین هایی که ریشه در زندگی مردم دوانده و ساکنان این دیار با آن ها و در دل آن ها می زی اند. با توجه به وفور شاخصه های نمایشی در آیین های این استان ، نمایش نامه نویسان بومی از اوایل دهه ٥٠ به شکل جدی در خلق آثار خود از این آیین ها سود جستند. اما نکته مهم آن که آیا نویسندگان به اندازه گستر ی وسیع فرهنگ آیینی ، نمایش نامه های درخور خلق کرد اند؟ این مقاله تلاش میکند تا ضمن بررسی کلی ادبیات نمایشی و فرهنگ آیینی استان بوشهر، تاثیر داشتن یا نداشتن آیین ها در آثار نمایش نامه نویسان این دیار و نیز آسیب شناسی چرایی آن را موردمطالعه قرار دهد.
Machine summary:
"نه تنها نمایش نامه نویسان بومی این دیار بلکه بخشی بزرگی از درام نویسان امروز کشور به شکلی سطحی به آیین ها نگاه میکنند و ساده از کنار آن ها میگذرند و معتقدند وقتی مراسم آیینی ما در قالب هنر نمایشی جدید غربی با معیارها و موازین خاص آن نگنج د، نشانه ضعف و کم مایه بودن آن هاست ، درحالیکه باید گفت اگر در خلق یک اثر هنری مراسم آیینی ما در قالب تئاتر غربی نمی گنج د نباید لب به دندان گزید و تاسف نثارش کرد چراکه صحبت از آثار بومی و ملی و زندگی عامیانه یک ملت ، قوم وقبیله است ، با ط رز تفکر ویژه و جهان شناسی مخصوص به خود.
آیین ها و چگونگی کارکردشان در آثار نمایشی آن چه پیش از این در مقالات و پژوهش های مرتبط با کارکرد آیین در تئاتر به آن پرداخت شده ، بیشتر به حوزه ی اجرا و کارگردانی مرتبط بوده تا بر نمایش نامه نویسی ؛ اما آن چه در این مقاله بر آن مکث کرد ایم چگونگی نوع نگاه و توجه نمایش نامه نویسان بوشهری به آیین ها در خلق آثارشان است که می توان این چگونگی را در بندهای ذیل دسته بندی کرد: الف ) برخی از نمایش نامه نویسان استان بوشهر بر اساس آیین ها و مناسک بومی اثری را خلق کرده اند برای شرح مفصل نکات بالا باید گفت که تعدادی از نویسندگان این استان با توجه به چگونگی اجرای یک مراسم و آیین ، قصه ای تخیلی خلق میکنند که ارتباط مستقیمی با آن آیین داشته باشد."