Abstract:
مصرف مواد مخدر و روانگردان ، امروزه به عنوان یک معضل جدی کلیه جوامع بشری را تهدید می کند. آثار نامطلوب و ویرانگر مصرف مواد و اعتیاد بر روی جسم و روح انسان این نگرانی را افزایش داده و موجبات افزایش ناامنی خانوادگی و اجتماعی گردیده است . در جوامع کنونی منشا بسیاری از کج رفتاری ها، نابهنجاری ها و جرایم را موادمخدر یا روانگردان می دانند. زمانی که این مشکلات ، قشر حساس ، موثر و مهم هر جامعه یعنی نوجوانان را نشانه می رود، اهمیت موضوع و ضرورت مبارزه با این بلای خطرناک مضاعف می شود. همان طور که در تامین سلامتی جسمی و روحی انسان ، پیشگیری از معالجه بهتر است ، باید بپذیریم که از نظر حفظ مصالح اجتماعی ، پیشگیری از جرم نیز بهتر از مجازات مجرم خواهد بود. امروزه پیشگیری ، در یک مفهوم وسیع طیفی از اقدامات کیفری و غیرکیفری را در جهت خنثی کردن عوامل ارتکاب جرم دربر می گیرد. با توجه به اینکه برای پیشگیری از هر پدیده ای ، شناسایی عوامل تولید و عوارض آن پدیده ضرورت دارد، این نوشتار قصد دارد با شناسایی آسیب های ناشی از مصرف ماده روانگردان شیشه و عوامل موثر در مصرف ، رویکردهای پیشگیری از مصرف این ماده توسط نوجوانان را تبیین نماید. همچنین با توجه به اهمیت و تاثیر تحقیق میدانی در تبیین موضوعات مختلف این نوشته ؛ تعداد ١٠٠ نفر مددجوی پسر که در بخش قرنطینه ی
Machine summary:
"نوجوانانی که در ایام کودکی یا نوجوانی والدین خود را از دست داده اند یا در خانواده غیرمتعادل یا متلاشی رشد کرده اند، برای تخلیه بار روانی این آسیب یا عقده های دوران کودکی و فرار از وضعیت موجود، ممکن است به مصرف مواد روانگردان تمایل یابند و عدم نظارت ، کنترل و پیوندهای خانوادگی محکم در یک خانواده ادامه این روند را به دنبال خواهد داشت ؛ تا جایی که فرد به طور کامل از سلامت روحی و جسمی فاصله گرفته و تباه می شود.
کنجکاوی و لذت جویی به عنوان مهم ترین عوامل برای مصرف مواد روانگردان توسط نوجوانان معرفی شده اند، لیکن این عوامل نیز تحت تأثیر مواردی همچون غنی سازی اوقات فراغت یا امکانات رفاهی و تفریحی است که می بایست از طریق دولت یا خانواده ساماندهی گردیده و نوجوان به سمت سلامت هدایت شود.
در پایان با توجه بحث های کلی ، که مرتبط با عوارض ، عوامل ، اسباب و رویکردهای پیشگیری بیان شد، می توان گفت که مصرف مواد روانگردان توسط نوجوانان پدیده ای نیست که با یک برنامه و فعالیت چندماهه یا چندساله ریشه کن شود، بلکه با توجه به تجارب سالیان گذشته در ایران و سایر کشورها درمی یابیم که برای پیشگیری از مصرف تنها مبارزه ، کنترل ، جرم انگاری و تعیین مجازات های شدید نتیجه مطلوب نخواهد داد؛ بلکه باید به سمت رویکردهای غیرکیفری و به عبارت دیگر پیشگیری اجتماعی برویم ."