Abstract:
رسانه دینی که برگرفته از تعالیم دین اسلام و قرآن کریم است ، عنصر مهمی از فرهنگ یک جامعه دینی تلقی میشود که کارکردهای آن براساس آموزه های دینی و در جهت هدایت جامعه است . این هدایت میتواند با استفاده از شیوه های مطرح شده در نظریه های تاثیر رسانه ای همانند، نظریه واسطه ای، برجسته سازی ، تزریق ، کاشت و استحکام سازی ، به مرور شکل گیرد. با استفاده از این نظریه و نظریه تاثیر بر مخاطب متشکل از آگاهی، ترغیب ، تصمیم ، تایید، مدل جدیدی از کارکرد رسانه تا تاثیر بر مخاطب مطرح میکند. در این مدل به چهار گزینه نظریه تاثیر، فرضیه "اقدام " اضافه میشود که هم مدل پیشنهادی هم فرضیه "اقدام " با استفاده از روش دلفیفازی مورد تایید نخبگان قرار گرفت و درنهایت پارادایم جدیدی به نام مراسم دین داری یکپارچه که تغییری در هدف ، شیوه و سبک برگزاری مراسم دینی، مذهبی است ، در جامعه مطرح میکند. این پارادایم جدید تاثیر مثبتی بر دین داری جامعه میگذارد و باعث برگزاری پرشور مراسم مذهبی شده ، دسته های کوچک برگزارکننده این گونه مراسم را به گروه های بزرگ شهری، استانی، ملی و درنهایت درسطح امّت اسلامی تبدل میکند. درنتیجه این عملکرد رسانه دینی، مخصوصا رسانه تلویزیون ، میتوان گفت این رسانه در افزایش دین داری جامعه ، به نحو مطلوبی موثر است .
Machine summary:
در این مدل به چهار گزینه نظریه تأثیر، فرضیه "اقدام " اضافه میشود که هم مدل پیشنهادی هم فرضیه "اقدام " با استفاده از روش دلفیفازی مورد تأیید نخبگان قرار گرفت و درنهایت پارادایم جدیدی به نام مراسم دین داری یکپارچه که تغییری در هدف ، شیوه و سبک برگزاری مراسم دینی، مذهبی است ، در جامعه مطرح میکند.
لذا سؤال اساسی ذهن مخاطب این است که اساسا تأثیر رسانه دینی تلویزیون بر سبک دین داری و افزایش کمیت و کیفیت آن در جامعه چگونه است ؟ برای پاسخ به این سؤالات ابتدا به بررسی هویت رسانه ها و رسانه دینی می پردازیم ، سپس با بررسی تأثیر رسانه ها به تأثیر برنامه های تلویزیونی پرداخته اثرات آن را در شکل گیری فرهنگ جامعه بیان مینماییم .
با استفاده ازنظر آقای شرف الدین که اذعان میدارند «دین ، رسانه و فرهنگ به طور دائم در تعادل با یکدیگر به پیش میروند » این شیوه با قابلیت ها و ویژگی - های خاص خود که نمایش چندین تصویر ویدئویی از نقاط مختلف کشور بر روی قاب کوچک تلویزیون را نمایان میکند، تغییرات فرهنگی مناسبی را برای اجرای مراسمات جمعی و دین داری یکپارچه در جامعه اسلامی به ارمغان میآورد و پارادایم جدیدی را ارائه میدهد که در حال تبدیل شدن به یک الگوی دائمی است .