Abstract:
چکیدهیکی از مکاتب ادبی پرطرفدار معاصر، رمانتیسم است که ابتدا در اروپا ظهور کرد سپس در ادبیات سایر ملل رسوخ یافت. این مکتب در گام نخست به مسایل شخصی افراد میپرداخت اما به خاطر اوضاع نامناسب سیاسی و اجتماعی به تدریج از حالت فردگرایانه به سمت اجتماع سوق یافت و حالتی جامعهگرا و انقلابی به خود گرفت. رمانتیسم جامعهگرا به جامعه و مسایل مربوط به آن میپردازد و درصدد آزادی وطن و برقراری نظم و عدالت در آن و شورش علیه کسانی است که این آزادی را به تاراج بردهاند.ادبیات معاصر عربی و فارسی نیز از این گرایش بیبهره نبوده است. فاروق جویده، شاعر معاصر مصری و فرخی یزدی سرایندة معاصر ایرانی، از جمله شاعرانی هستند که اشعار آنان دارای چنین صبغهای است. پژوهش حاضر بر آن است تا با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی و تطبیق برجستهترین مؤلفههای رمانتیسم جامعهگرا در شعر این دو شاعر بپردازد. بر اساس یافتههای این پژوهش، مسائل رمانتیستم جامعهگرا یا انقلابی در شعر این دو شاعر، حجم زیادی از دیوانهای ایشان را در برمیگیرد. از جملة مضامین مشترک جویده و فرخی، ناسیونالیسم، آزادی و ... است. در این مقایسه، اشتراکات فروانی یافت میشود و این امر، نشان دهندة نزدیکی فکر و عقیدة دو شاعر است و تفاوت آنها تنها، در مسائل جزئی در بحث آزادی و وطن است که فرخی، در این زمینه، مباحث بیشتری را بیان کرده و در آنها از الفاظی قاطعتر مدد میجوید.
Machine summary:
"با توجه به اینکه موقعیت و شرایط زمانی و مکانی زندگی شاعران مورد پژوهش دو مقاله موجب شــده که به گونه ای متمایز ازیکدیگر از مکتب رمانتیســم بهره مند گردند، طبیعتا شــاخصــه ها و مؤلفه های این مکتب در شعر هر کدام جلوه ای دیگر دارد؛ همین امر، انجام یک پژوهش مستقل را ایجاب کرده اســـت اما در رابطه با شـــاعران مورد نظر، تحقیقی با این عنوان ، یافت نگردیده هرچند دربارة پاره ای از مؤلفه های این نوع رمانتیسم در شعر فرخی یزدی، مقالاتی با عناوین زیر نگارش یافته است : ١- مقالۀ علمی- پژوهشی "بررسی تطبیقی تجلی میهن در شعر فرخی یزدی و معروف الرصافی " از محمود رضا توکلی محمدی، چاپ شده در نشریۀ ادبیات تطبیقی "دانشگاه باهنر کرمان " در زمستان سال ١٣٩٠.
(فرخی یزدی،١٣٧٩: ١١٠) با این همه ، فرخی شخصی امیدوار است و به آبادانی و نابودی ظلم و ستم نوید میدهد: نوید صلح امید آن که میدهد به بشر/ سفیر خوش خبر و پیک پیخجستۀ ماست (همان :١٠٠) وی به نهایت هر ویرانی و نابودی خوش بین است : دلم از این خرابیها بود خوش زانکه میدانم / خرابی چون که از حد بگذرد آباد میگردد (همان :١٢٠) ٣- نتیجه گیری در یک نگاه فراگیر به موضوع رمانتیسم جامعه گرا در شعر فاروق جویده و فرخی یزدی و تطبیق آنها با هم ، چنین حاصــل میشــود که دو شــاعر، با وجود اینکه از دو ملت و دو فرهنگ جدا بوده و حدود نیم قرن با هم اختلاف زمانی داشـته اند، در مضـامین جامعه گرای رمانتیسـتی با هم شــباهت های بســیاری دارند، چرا که همیشــه تأثیر و تأثر نیســت که باعث خلق آثار یکســان می شود بلکه در بعضی از موارد، شرایطی یکسان که دو شاعر در آن زندگی میکنند، سبب خلق آثاری می شود که تا حدود زیادی به هم نزدیک است ."