Abstract:
<p dir="RTL">کتاب مرجعیت شیعه از آغاز تاکنون نوشته آیتالله محمدعلی تسخیری، تلاش میکند راه تازهای فراروی مرجعیت شیعه قرار دهد. نویسنده ضمن نقد لزوم اعلمیت مرجع، پیشنهاد میکند که مرجعیت از حالت متکثر به مرجعیتی متمرکز و با محوریت ولایت شخص مرجع تبدیل شود. او این الگوی مرجعیت را مناسب روزگار معاصر و تحولات رخداده پس از انقلاب اسلامی میداند. عنوان کتاب با محتوایش تناسبی ندارد و متأسفانه ارجاعات کتاب در پانویسها دچار اشکالات جدی است.</p>
Machine summary:
مثلا آراء متصوفه درباره انسان کامل بدون ارجاع به هیچ منبعی نقل شده است (ص ۵۳) یا در صفحه ۷۱ که گفتهاند سلیقههای بشری در تشریع الهی دخالت داده شد مبنعی برای ادعای خود ذکر نکردهاند؛ چنانکه در ص ۷۲ نیز مدعی شدهاند که امام صادق(ع) در تغییر معنای استحسان نزد اهل سنت موثر بودهاند ولی این ادعا به جایی مستند نشده است.
ارجاعات اشتباه و ناقص: به عنوان مثال: - درص ۷۶ حدیثی از جلد ۱۱ بحارالانوار نقل شده ولی در پانویس مشخص نشده که کدام چاپ بحارالانوار و چنانکه گفته شد با مراجعه به کتابنامه نیز مشکل حل نمیشود و با مراجعه و جستوجو در اصل کتاب روشن میشود که در چاپهای ۱۱۰ جلدی ایران و بیروت، این حدیث در جلد ۴۸ آمده است نه جلد ۱۱.
یا در بخش اول کتاب، ادعاها به کتابهای دستدوم ارجاع داده شدهاند مثل نقل قول از ابنسیرین و ارجاع آن به المراجعات در صفحه ۱۷۶، مطلب آیةالله خویی را به کتابی از محقق قمی آدرس دادهاند و از طرف دیگر مطلب محقق قمی را به کتاب التنقیح ارجاع دادهاند که تقریرات درس آیةالله خویی است مقصودی که ناخوانده خواهد ماند نویسنده در فصل چهارم ادله لزوم تقلید از اعلم را مورد مناقشه قرار میدهد(رک: ص ۱۷۹ ــــ ۱۸۶) و حتی مدعی میشود که تعریف خاصی برای اعلمیت درشریعت موجود نیست(ص۱۷۴ ) ولی بعد در گزارشی که به عنوان ضمیمه کتاب آورده است نظریه اعلمیت را مستند به ادله محکم معرفی میکند