Abstract:
یکی از موضوعات بحث برانگیز و نسبتا قدیمی در اقتصاد که همواره مورد توجه اقتصاددانان بوده، موضوع مربوط به گسترش حجم و اندازه دولت و پیامدهای این امر برای متغیرهای کلان اقتصادی است. دخالت دولت و اندازه فعالیتهای آن، نقش تعیین کننده ای در وضعیت اقتصاد دارد. از این رو، یکی از وظایف اصلی دولت، ایجاد کار برای همه به منظور رسیدن به سطح اشتغال کامل است. این تحقیق به بررسی اثر اندازه دولت بر روی نرخ بیکاری در اقتصاد ایران با استفاده از دادههای سالانه در دوره 1338 تا 1390 به روش آزمون کرانههای پسران، شین و اسمیث، مبتنی بر رویکرد تخمین مدل تصحیح خطای غیر مقید (UECM)شامل رابطه پویا و رابطه تعادلی بلند مدت میپردازد. نتایج تحقیق نشان میدهد که اندازه دولت، اثر مثبت و معناداری بر روی نرخ بیکاری دارد و برای کاهش نرخ بیکاری، باید اندازه دولت در اقتصاد ایران کاهش یابد. با افزایش اندازه دولت در اقتصاد، ازدحام در بخش خصوصی مخصوصا سرمایهگذاری خصوصی، و در نتیجه، رشد بهرهوری و رقابت بین المللی کاهش، و نرخ بیکاری افزایش مییابد. ضریب ECM نشان داده است که در هر دوره، 27 درصد از عدم تعادل کوتاه مدت بیکاری در جهت رسیدن به تعادل بلند مدت، تعدیل میشود.
One of the most controversial and relatively old subjects in economics is the optimal size of government and its impact on macroeconomic variables. Government size and extent of public enterprises are of crucial impacts on economy. Thus، one of the main objectives of the governments is to achieve full employment. This paper investigates the effects of government size on unemployment rate in Iran’s economy using annual data during 1959-2011. It applies Pesaran، Shin and Smith (PSS) bounds testing approach to estimate an Unrestricted Error Correction Model (UECM)، which derives both dynamic and long-term relationships. The finding of the research shows that the government size has a significant positive effect on unemployment rate، indicating that reducing the size of government would lead to reduction of unemployment rate in Iran. With increases in size of government، the crowding out effect in the form of private investment is decreased. As a result، productivity growth and international competition are reduced، then the unemployment rate is increased. The estimation of the ECM model shows that the error term is negative and statistically significant. The Error Correction Term (ECT) is relatively low (-0.27) indicating a slow adjustment toward the equilibrium.
Machine summary:
اثر اندازه دولت بر روي نرخ بيکاري در ايران 1 منصور زراء نژاد 2 عبدالکريم حسين پور تاريخ دريافت : ١٣٩٢/٢/٣ تاريخ پذيرش : ١٣٩٣/٨/٢١ چکيده يکي از موضوعات بحث برانگيز و نسبتًا قديمي در اقتصاد که همواره مورد توجه اقتصاددانان بوده ، موضوع مربوط به گسترش حجم و اندازه دولت و پيامدهاي اين امر براي متغيرهاي کلان اقتصادي است .
اين تحقيق به بررسي اثر اندازه دولت بر روي نرخ بيکاري در اقتصاد ايران با استفاده از داده هاي سالانه در دوره ١٣٣٨ تا ١٣٩٠ به روش آزمون کرانه هاي پسران ، شين و اسميث ، مبتني بر رويکرد تخمين مدل تصحيح خطاي غير مقيد (UECM) شامل رابطه پويا و رابطه تعادلي بلند مدت ميپردازد.
جهت آزمون اندازه بهينه دولت از منحني تعميم يافته آرمي استفاده شده و روش گشتاورهاي تعميم يافته بر اساس داده هاي سري زماني به کار رفته و نتايج نشان ميدهد که وابستگي منابع مالي دولت در ايران به درآمدهاي حاصل از صادرات نفت خام در دوره مورد مطالعه (١٣٩٠-١٣٥٢) تأثير مستقيمي بر ايجاد ساختار دولتي اقتصاد و گسترش اندازه دولت داشته است .
براي بررسي همجمعي (رابطه بلند مدت ) ميان متغيرهاي نرخ بيکاري (URt)، اندازه دولت (GOVSt)، نرخ تورم (INFLt)، قيمت نفت OILPt و نرخ رشد GDP حقيقي (GROWt) ميتوان از روش آزمون کرانه هاي پسران ، شين و اسميث (٢٠٠١ ,Smith &Pesaran, Shin ) مبتني بر رويکرد تخمين مدل تصحيح خطاي غير مقيد (UECM) شامل رابطه پويا و رابطه تعادلي بلند مدت استفاده کرد.