Abstract:
جهاد فرهنگی در جامعه اسلامی از خانواده آغاز می شود. والدین به عنوان اولین مربیان هر انسانی نقش بسزایی در ایجاد امنیت روانی و ساختن جامعه سالم دارند. یکی از مهم ترین جهات تهاجم فرهنگی غرب متزلزل کردن کانون خانواده و در نتیجه تربیت انسان های بدون عاطفه و خودمحور است. از این رو، شناخت روش های صحیح تربیت عاطفی فرزندان و به کار بستن آن ها در خانواده تاثیر مستقیم در خنثی سازی تهاجم فرهنگی غرب دارد. اگرچه تلاش های مکتوبی با رویکرد توصیفی در بیان تربیت عاطفی وجود دارد، توجه به بایدها و نبایدهای تجویزی فقهی در تربیت عاطفی مغفول مانده است. در این مقاله سعی شده است با استفاده از قواعد عمومی تربیت و همچنین اصول و روش های تربیتی مصرح در متون دینی، الزامات تربیت عاطفی فرزندان با به کار بردن روش اجتهادی، اصطیاد گردد. بر اساس این پژوهش، از جمله اقدامات ایجابی که بر عهده والدین قرار داده شده است، محبت کردن به فرزندان، اکرام آنان به ویژه دختران و رحم بر فرزندان است. در مقابل، والدین باید از تبعیض بدون دلیل بین فرزندان، قهر و آزار دادن روحی و جسمی آنان خودداری نمایند.
Cultural jihad (struggle) in a Muslim society begins at home. The parents being the first trainers of every human being play a very crucial role in mental peace and creating a healthy society. One of the most important aspects of cultural invasion of the west is to destabilize the family which will finally result in the apathy and egotism of human beings. Thus، understanding the correct methods of emotional education of children and implementing them in the family have a direct impact in aborting the cultural invasion of the west. Although there are written efforts with a descriptive approach to explain emotional education، the jurisprudential prescriptive dos and don'ts appertaining to emotional education have been neglected and overlooked. In this study، efforts have been made to make use of general rules of education as the definite pedagogical principles and methods in religious texts to extract، with reliance of ijtihadi method، the imperatives of emotional education of children. Based on this research، among the positive actions which parents should take، is to show love to their children، treat them، especially their daughters، with dignity and compassion. They should not discriminate between their kids، nor should they hurt or torment them psychologically and corporeally.
Machine summary:
با توجه به فطري بودن عواطف ، پيش فرض اين مقاله نيز وجود تطبيقات شرعي و دستورات ديني در مورد تربيت عاطفي بوده است و کوشش شده که با روش اجتهادي فقهي و بررسي ادلۀ شرعي به اين سؤال پاسخ داده شود که بايدها و نبايدهاي ديني در تربيت عاطفي فرزندان چيست .
در فصل اول اجمالا به روش هاي زمينه ساز رشد عاطفي فرزندان که قبل از تولد و در بدو تولد فرزند بر آن ها تأکيد شده است اشاره ميشود و در فصل دوم به اصول و روش هاي تربيت عاطفي بعد از تولد فرزند ميپردازيم .
نمونه اي از احاديث وارد شده در اين باب صحيحۀ غيا̨a بن ابراهيم است : محمد بن يحيي عن أحمد بن محمد عن محمد بن يحيي عن غياث بن إبراهيم عن أبي عبدالله × قال قال أمير الم̀oمنين × انظروا من ترضع أولادکم فإن الولد يشب عليه (همان : ۴۴)؛ از امام صادق × نقل شده که اميرالمؤمنين × ميفرمايد: در کسي که براي شير دادن فرزند خود برگزيده ايد دقت کنيد، زيرا کودک با توجه به شيري که تغذيه شده است به جواني ميرسد (با تأثيرات اخلاقي آن شيري که خورده رشد ميکند).
جمع بندي از ميان روايات گفته شده تنها روايت اول است که اشاره اي مستقيم به تربيت عاطفي فرزند دارد و بر وجوب محبت کردن به آن ها اشاره ميکند که به دليل ضعف سند قابل استناد فقهي نيست ، اما ديگر روايات به محبت کردن از منظر اخلاقي توجه دارند.