تاثیر اکوتوریسم و گردشگران بر پایداری مناطق کلانشهری Journal Article

توسعه کیفی شاخص های شهرنشینی، رشد کمی جمعیت و گسترش نواحی شهری موجب کاهش روابط، بین مراکز شهری و حومه شهرها گردیده است. با توجه به اینکه مراکز کلانشهری تاثیر گسترده و با اهمیتی در ناحیه خود دارند، ملاحظات زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی از مهمترین جنبه های تاثیرگذار آن تلقی می شود. ضرورت و توجه به ارزیابی اثرات ناشی از توسعه در برنامه ریزی و سیاستگذاری در سطوح کلان، جهت نیل به پایداری در این مقیاس کمتر به کار گرفته میشود. در مناطق کلانشهری که حاصل همبستگی جغرافیایی و اقتصادی بین شهر بزرگ و چندین شهر کوچک و شهرک است، در صورتی که صنعت گردشگری و اکوتوریسم در این مناطق مورد توجه واقع شود، موجب ایجاد رشد، توسعه و تعادل در منطقه میگردد. یکی از ابعاد توسعه همه جانبه در عرصه های ملی و جهانی، توسعه واقعی صنعت گردشگری است. صنعت گردشگری از مهمترین فعالیت های انسان معاصر است که همراه با به وجود آوردن تغییراتی اساسی و تحولاتی بنیادی در اوضاع و شرایط اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، زیست محیطی، زندگی و روابط انسانها را دگرگون نموده است. طرح مساله و سووالات این پژوهش به عوامل موثر، ابعاد گردشگری و توسعه پایدار در مناطق کلانشهری و چگونگی ارتقای پایداری از طریق توسعه صنعت گردشگری، در منطقه کلان شهری اختصاص دارد. چنانچه از طریق ایجاد محیط نوآور، توسعه شبکه ارتباطاتی و اقتصادی، تراکم زدایی از هسته مرکزی کلانشهرها، برقراری تماس بین قومیت ها و ملیت های گوناگون، میتوان پایداری را در مناطق کلانشهری توسط صنعت گردشگری برقرار کرد. لذا این مقاله که به روش تحلیلی- توصیفی- کاوشی تدوین شده، نخست به بررسی شناخت عوامل موثر و ابعاد گردشگری و توسعه پایدار در مناطق کلانشهری می پردازد و سپس تاثیر گردشگری را بر پایداری منطقه مورد ارزیابی کمی و کیفی قرار می دهد. نتایج تحقیق نشان داد که صنعت گردشگری قادر است بین سه بعد اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی، زنجیرهای ایجاد کند که موجب حفظ و انسجام اکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی در منطقه کلانشهری می شود. این امر، سطح بالایی از تراکم و ارتباطات منطقه ای را ایجاد میکند و رقابت پذیری در سیستم فضایی را می افزاید.