Abstract:
مقاله حاضر با بررسی روند توسعهیافتگی اقتصادی در سه کشور آسیایی هنگکنگ، سنگاپور و تایوان، مشهور به ببرهای اقتصادی آسیا در پی ایجاد یک مدل برای توسعه اقتصادی در دیگر کشورهای در حال توسعه میباشد. بهرغم تفاوتهایی که در روند توسعهیافتگی این کشورها وجود دارد اما بهطور کلی میتوان گفت مدل توسعهیافتگی این کشورها دارای مشابهتهای ذاتی و بهگونهای در سطح جهان منحصر بهفرد میباشد. در خصوص اینکه چرا این کشورها توانستند برنامههای توسعهی خود را ـ صرفنظر از نوع برنامهها ـ با موفقیت به اجرا در آورند نمیتوان یک عامل را بهتنهایی ضامن اجرای موفقیتآمیز برنامههای توسعه در این کشورها دانست؛ بلکه نوع ماهیت دولت در این کشورها، بهعلاوهی عواملی چون فرهنگ، نیروی انسانی، اقتصاد مبتنی بر بازار آزاد و ماهیت سیاست خارجی این کشورها که در یک رابطه تنگاتنک با هم، یک مدل پنج ضلعی را شکل دادهاند و رشد مداوم اقتصادی بالای چهار درصد ـ بهعنوان تیغ برنده و عامل تسریع کننده ـ نیز در مرکز این مدل فرآیند توسعهیافتگی را در این کشورها شکل بخشیده است که ما در این پژوهش این مدل را «ستارهی اقبال» یا «پنجهی توسعه» نام نهادهایم.
Machine summary:
"ما در این پژوهش برآنیم تا با مطالعه بر روی سه کشور تازه صنعتی شده یعنی تایوان، هنگکنگ و سنگاپور به این سؤال پاسخ دهیم که چرا این کشورها توانستند برنامههای توسعهی خود را ـ صرفنظر از نوع برنامهها ـ با موفقیت به «اجرا» در آورند؟ پاسخ فرضی و اجمالی ما به سؤال این است که نمیتوان یک عامل را بهتنهایی ضامن اجرای موفقیتآمیز برنامههای توسعه در این کشورها دانست؛ بلکه نوع ماهیت دولت در این کشورها، بهعلاوهی عواملی چون فرهنگ، نیروی انسانی، اقتصاد مبتنی بر بازار آزاد و ماهیت سیاست خارجی این کشورها که در یک رابطه تنگاتنک با هم، یک مدل پنج ضلعی را شکل دادهاند و رشد مداوم اقتصادی بالای چهار درصد ـ بهعنوان تیغ برنده و عامل تسریع کننده ـ نیز در مرکز این پنج ضلعی فرآیند توسعهیافتگی را در این کشورها شکل بخشیده است که ما این مدل را «ستارهی اقبال» یا «پنجهی توسعه» نام نهادهایم.
در سه کشور سنگاپور، هنگکنگ و تایوان که موفقیتهای بزرگ اقتصادی داشتهاند و از این نظر سرآمد دیگر کشورهای آسیایی هستند، رشد سریع و برابری درآمدها را که باعث کاهش فشار اجتماعی حاصل از توسعه بوده و از طریق انجام اصلاحات رادیکال صورت پذیرفته، صرفا باید مدیون وجود حکومتهای آمرانه دانست.
بهطور کلی میتوان گفت که نیروی انسانی در این مدل میتوان از سه منظر باعث توسعه در کشورهای مورد بحث گردیده است: الف) شخصیت رهبران شخصیت رهبران و اقدامات آنها یکی از عوامل بسیار مهم در رشد و شکوفایی اقتصادی کشورهای جنوب شرق آسیا محسوب میشود و میتوان گفت که شخصیتها حوادث را شکل میدهند، آنها توانستهاند امر توسعه را به آرمانی ملی تبدیل کنند."