Abstract:
هدف این پژوهش مطالعه رابطه هوش معنوی، دینداری و بخشندگی با سازگاری اجتماعی دانشجویان سال اول است. نمونه پژوهش 327 نفر از دانشجویان کارشناسی سال اول دانشگاه ارومیه هستند که به صورت نمونه گیری «تصادفی خوشه ای» از بین جامعه دانشجویان سال اول انتخاب گردیدند. برای جمع آوری داده ها، از مقیاس «سنجش دینداری» سراج زاده، مقیاس «سنجش هوش معنوی» بدیع و همکاران، مقیاس «سنجش بخشش» والکر و گارسوخ، مقیاس «سنجش سازگاری اجتماعی» بیکر و سیریاک استفاده شد. داده های به دست آمده با بهره گیری از ضریب همبستگی و رگرسیون سلسله مراتبی تجزیه و تحلیل شد. نتایج این مطالعه نشان داد هوش معنوی، دینداری، بخشش و مولفه های آنها با سازگاری اجتماعی رابطه ای مثبت معنادار داشته، قادرند سازگاری اجتماعی را پیش بینی و تبیین کنند (37/0=R2 و 01/0=P). بر این اساس، می توان نتیجه گرفت متغیرهای دینداری، هوش معنوی و بخشندگی نقش تعیین کننده ای در تطابق دانشجویان سال اول با محیط دانشگاه و مسائل و مشکلات آن دارند. از این رو، می توان با تمرکز بر متغیرهای پیش بین این تحقیق برنامه هایی کارآمد برای ارتقای سازگاری اجتماعی فراهم کرد.
This research aims to investigate the relationship of spiritual intelligence، religiosity and forgiveness with social harmony among first year students. The sample consists of 327 BA students who were randomly chosen by cluster sampling form among first year student in Uroomiya University. Seraj Zadeh’s ‘’religiosity scale’’ Badi’a and colleagues’ ‘’measure of spiritual intelligence’’ Walker and Gorsuch’s، ‘’forgiveness scale’’، and Baker and Siryk’s ‘’measure of social harmony scale were used for collecting the data. Correlation Coefficient and Hierarchical Regression were used for analyzing the data. The results of this paper show that spiritual intelligence، religiosity، forgiveness and their components have a significant relationship with social harmony، and they can predict and explain social harmony (P=0.01 and R2= 0.37). Therefore، we can conclude that the variables of religiosity، spiritual intelligence and forgiveness have a decisive role in ensuring conformity between first year students and university environment، and its affairs and problems. Hence، concentration on the predicting variables of this research can contribute to developing efficient programs for promoting social harmony.
Machine summary:
"<H2>یافتههای پژوهش</H2> در جدول (1) اطلاعات توصیفی مربوط به متغیرهای هوش معنوی، بخشش، دینداری و سازگاری اجتماعی ارائه شده است: <رجوع شود به تصویر صفحه> نتایج بهدست آمده نشان میدهد بین تمام مؤلفههای دینداری، هوش معنوی و سازگاری اجتماعی رابطهای معنادار وجود دارد؛ به این معنا که دانشجویان برخوردار از هوش معنوی بالا، که به اعتقادات دینی پایبند بوده و دیندارترند، مسائل شرعی را رعایت میکنند، نسبت به خود و دیگران بخشنده هستند، و در نتیجه، سازگاری اجتماعی بهتری با دانشگاه برخوردارند.
همچنین نتایج حاکی از این بود که بین بخشش نسبت به خود و دیگری با سازگاری اجتماعی رابطهای مثبت و معنادار وجود دارد و بخشندگی میتواند بخشی از واریانس سازگاری اجتماعی را در دانشجویان سال اول دانشگاه تبیین و پیشبینی نماید.
ازاینرو، میتوان نتیجه گرفت باورهای دینی نیرومند پایبندی به شعائر دینی، اشتیاق به انجام عمل دینی، تفکر تأملی، هشیاری ذهنی، تشخیص فضیلت فراروندگی از رنج و خطا و به کارگیری عفو و گذشت در روابط بین فردی، تشخیص الگوهای معنوی و تنظیم رفتار بر مبنای الگوی معنوی، تشخیص کرامت و ارزش فردی و حفظ و رشد شکوفایی این کرامت، تشخیص فرایند رشد معنوی و تنظیم عوامل درونی و بیرونی در جهت رشد بهینة این فرایند معنوی، تشخیص معنای زندگی و حوادث مربوط به حیات، مرگ و برزخ، بهشت و دوزخ، درک حضور خداوند در زندگی معمولی، درک زیباییهای هنری و طبیعی و ایجاد حس قدردانی و تشکر، بخشش خود و دیگران میتوانند به فرد در سازگاری با محیط دانشگاه در سال اول، که زمانی پرتنش برای دانشجو بهشمار میرود، کمک کنند."