Abstract:
زبان فارسی شایستگی و گنجایش آن را دارد که بزرگی و شکوهمندی شاهنامهوار خود را در جامهی امروزین بازیابد و زبان فرهنگ و ادب و هنر و دانش و فن امروز شود و بار دیگر زبانهای زنده و پویای جهان کنونی پهلو بزند، برای این کار عظیم همهی سرمایهها و بایستگیهای لازم را داریم و تنها نیازمند همت و دل سوزی و کوشش هستیم. باید زبان فارسی را با هزاران وامواژه و ترکیب از مادههای بنیادین این زبان بپذیریم و بدانیم که خالی کردن زبان از انبوه وامواژهها جز بازگردانیدن زبان به اندک مایگی آغازین نیست. مگر میتوان مدعی دمسازی با فرهنگ ایرانی بود و درونمایهها و رهنمودها و خیال نقشهای برآیند از کلید واژهی گرانمایهی عشق را در گنجینهی دل و جان و زبان خود نداشت. جا دارد که دامن همت به کمر زنیم و برای یکایک واژهها و ترکیبهای تازه که در زبانهای بیگانه بدانها برمیخوریم واژهها و ترکیبهای زنده و رسا و خوش ساخت، پیشنهاد کنیم و بیهیچ هراسی از نیشخند گرانجانان و بیپرواییی فرهنگی مآبان آنها را بکار ببریم تا بهترین آنها پذیرفته شود و کاربرد قطعی و همگانی یابد.
Machine summary:
"از سوی دیگر، بسیاری را میشناسیم و همه روزه با آنها سر و کار داریم که هرچند به طور کلی سادهتر از گروه یکم سخن میگویند و مینویسند؛ اما در کاربرد دستور زبان عربی در آنچه گفتار و نوشتار «فارسی» مینامند، همتا و همگام گروه یکماند و افزون بر آن، واژهها و ترکیبها و عبارتهایی از زبانهای غربی (به ویژه انگلیسی) را ـ که بیشترشان برابرهای فارسیی رسا و رایجی دارند و برای بقیه هم با اندکی دقت و دل سوزی میتوان جای گزینهای فارسیی روشن و گویا و پذیرفتنی یافت – گاه به گونهی اصلی و زمانی با ترجمهای لفظ به لفظ و سر و دست شکسته در معجون غریبی که بار بدنامیی «فارسی بودن» را به دوش میکشد، میآورند.
ما فارسی زبانان امروز، در هر جای جهان که باشیم، وظیفه داریم که زبان فارسی را با هزاران واژه و ترکیب از ماده های بنیادین این زبان و وامواژههای پذیرفته از دیگر زبانها و جاافتاده و «فارسی شده»٢٣ (خواه عربی تبار، خواه از تیره و تبارهای زبانیی دیگر)، بی هیچ تمایزی میان آنها، در چهارچوب ساختار و هنجار و دستور زبان فارسی، بگوییم و بنویسیم و برای یکایک واژهها و ترکیبهای تازه که در زبانهای بیگانه بدانها برمیخوریم و بر پایهی ضرورتهای زندگیی امروز، ناگزیر از کاربرد مفهوم آنها در زبان خودیم، واژهها و ترکیبهای زنده و رسا و خوش ساخت فارسی پیشنهاد کنیم و بی هیچ هراسی از نیشخند گرانجانان و بی پرواییی فرنگی مآبان، آنها را به کار ببریم تا بهترین آنها بر بنیاد قانون گسترش و گزینش، از سوی بیشترین مردم اهل زبان پذیرفته شود و کاربرد قطعی و همگانی بیابد."