Abstract:
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر خستگی ناشی از شدتهای متفاوت تمرین بر زمانبندی پیشبین انطباقی همراه با تغییرات درونکوششی است. آزمودنیها یک گروه 15 نفری با دامنه سنی 97/0±33/20 سال بودند که بهصورت داوطلبانه دردسترس از میان دانشجویان پسر کارشناسی دانشگاه علامهطباطبایی انتخاب شدند. پس از انتخاب آزمودنیها و نرمافزار (نرمافزار زمانبندی پیشبین انطباقی)، کلیه آزمودنیها در سه سطح مختلف خستگی (استراحت، شدت متوسط و شدت بالا)، یک بلوک 10 کوششی از تکلیف پیشبینی را با سرعتهای درونکوششی افزایشی و کاهشی بر روی تردمیل انجام دادند. پس از بررسی طبیعیبودن دادهها با استفاده از آزمون کلموگروف ـ اسمیرونوف و نیز بررسی تجانس واریانس هاتوسط آماره لوین، داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری (05/0) تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها نشان میدهد که در سرعت افزایشی، خطای متغیر خستگی ناشی از شدت متوسط تمرین (50 درصد) معنادار نمیباشد (05.P>0)، اما خطای مطلق معنادار است (05.P<0). همچنین، خطای متغیر، خطای مطلق و نیز خستگی ناشی از شدت بالای تمرین (80 درصد) معنادار میباشد (05.P<0). براساس یافتهها، در سرعت کاهشی، تاثیر خستگی ناشی از شدت متوسط تمرین (50 درصد) خطای متغیر و خطای مطلق در اجرای زمانبندی پیشبین انطباقی معنادار نمیباشد (05.P>0)، اما خستگی ناشی از شدت بالای تمرین (80 درصد) در اجرای زمانبندی پیشبین انطباقی در خطای مطلق و متغیر معنادار است (05.P<0). بهطورکلی، نتایج نشان داد که محرکهای سریعتر و خستگی ناشی از شدت بالای تمرین، با افت بیشتری در عملکرد زمانبندی پیشبین انطباقی همراه هستند.
Machine summary:
"با توجه به مطالب فوق و وجود تناقضاتی درمورد تأثیر خستگی ناشی از شدتهای متفاوت تمرین، سؤال اساسی پژوهش حاضر این است که آیا خستگی ناشی از شدت تمرین میتواند بر اجرای زمانبندی پیشبین انطباقی در سرعتهای افزایشی و کاهشی درونکوششی تأثیر بگذارد یا خیر؟ و نیز این که کدام شدت تمرین، بیشترین تأثیر را بر اجرای زمانبندی پیشبین انطباقی در سرعتهای افزایشی و کاهشی درونکوششی دارد؟ Easterbrook Fleury & Bard Absolute error Variable error Millslagle Lyons, Nakeeb & Nevill Sanders روش پژوهش جامعۀ آماری پژوهش حاضر را دانشجویان پسر کارشناسی دانشگاه علامهطباطبایی تشکیل دادند که بهصورت داوطلبانه و دردسترس انتخاب شدند.
همچنین، نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی حاکی از این است که خستگی ناشی از شدت متوسط تمرین در مقایسه با حالت استراحت، تأثیر معناداری بر اجرای زمانبندی پیشبین انطباقی در هر دو حالت سرعت افزایشی و سرعت کاهشی نداشته است (P>0.
همچنین، نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی در وضعیت سرعت افزایشی نشان داد که خستگی ناشی از شدت متوسط تمرین و شدت بالای تمرین در مقایسه با حالت استراحت، تأثیر معناداری بر اجرای زمانبندی پیشبین انطباقی داشت (P<0.
استناد به مقاله The effect of fatigue due to different intensities of exercise on coincidence-anticipation timing performance with intra trial variation M.
Associate Professor at Allameh Tabataba’i University Received date: 2015/06/13 Accepted date: 2015/11/01 Abstract The aim of this study was to examine impact of different intensities of exercise fatigue on increasing and decreasing intra trial stimulus speed on coincidence-anticipation timing."