Abstract:
هدف از این پژوهش بررسی اثر یادگیری مشارکتی بر پایبندی به تمرینات هندبال با تاکید بر نقش واسطهای خود-کارآمدی ورزشی و لذت از ورزش بود. تعداد 42 دانشآموز پسر مقطع متوسطه در دو گروه بدون اطلاع از تفاوت گروهها به 21 جلسه تمرین بر اساس سبک تعیینشده پرداختند. در نهایت، پیش و پس از مداخلههای تمرینی، میزان خود-کارآمدی ورزشی و لذت از ورزش با استفاده از پرسشنامة خود کارآمدی ورزشی و مقیاس لذت از فعالیت بدنی کودکان بررسی شد. همچنین، میزان پایبندی به تمرین نیز بر اساس نتایج حاصل از حضور و غیاب آزمودنیها ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که میزان خود-کارآمدی ورزشی پس از مداخله در گروه مشارکتی بهصورت معناداری افزایش یافت. درحالی که میزان لذت از ورزش در هیچیک از گروهها تغییر معناداری نکرد. نتایج بررسی تفاوتهای درونگروهی میزان تغییرات خود-کارآمدی و لذت از ورزش بیانگر آن بود که در گروه یادگیری مرسوم در هر دو متغیر، تفاوتی معنادار وجود داشت، درحالی که در گروه مشارکتی این تفاوت درونگروهی مشاهده نشد. بیشتر بودن میزان پایبندی گروه مشارکتی نسبت به گروه مرسوم، به دلیل تعداد کم نمونه به لحاظ آماری معنادار نبود. به نظر میرسد یادگیری مشارکتی با افزایش همگن میزان خود-کارآمدی ورزشی اعضای گروه مشارکتی و همچنین جلوگیری از ایجاد تفاوت درونگروهی میزان لذت از ورزش، بتواند از به وجود آمدن محیط یادگیری غیرفعال که در یادگیری مرسوم رایج است، ممانعت کرده و در نتیجه میزان پایبندی را افزایش دهد.
Machine summary:
"در دیوان منسوب به امیرالمؤمنین علی دربارهی سفر دو بیت آمده است : تغرب عن الأوطان فی طلب العلی و سافر ففی الأسفار خمس فوائد تفرج هم و اکتساب معیشهج و علم و آداب و صحبه ماجد (مطهری، 1367: 258 به نقل از المستدرک، ج3: 22) امام ، پنج فایدهی مهم را در سفر بر شمردهاند : 1-برطرف شدن اندوهها 2-کسب معیشت و به دست آوردن روزی 3-فراگیری دانش از محضر علما در سرزمینهای مختلف 4-آموختن آداب و رسوم تازه و اخذ و انتخاب نکات مثبت فرهنگهای بیگانه 5-همنشینی با بزرگان که موجب کمال بخشی روح بشر دانست که از پایان سدهی نخست هجری به شکل تنسک ، عزلت و روی گردانی از دنیا جلوه کرد؛ اما هنوز نظام و ترتیب خاصی به خود نگرفته بود.
دیدگاه مشایخ این دوره دربارهی سفر بایزید بسطامی: اغلب سالهای عمر خود را در بسطام گذرانید، هر چند منابع کهن به سفر سی سالهی وی در شامات اشاره میکنند، (عطار، همان: 140) اما در آثار دیگر تنها به یک بار سفر مکهی وی اشاره شده است و دیگر سفرهایش ظاهرا به اجبار و تهدید مخالفان بوده است .
در آثار نظری تصوف و عرفان بابی به آداب سفر اختصاص داده شده است، اما حد و رسم منطقی سفرهای ظاهری در کتابهای حکمت عملی حجه الاسلام غزالی (از جمله احیاء علوم الدین و کیمیای سعادت) به طور مفصل مشخص گردیده است."