Abstract:
آریاییان از دیرباز به دو مبدا خیر و شر قائل بودند. در یک سو اهورامزدا و در سوی دیگر اهریمن قرار داشت. امور نیک و خیر مانند روشنایی و باران و همه نیکی ها را به اهورامزدا نسبت می دادند و امور بد و شر همچون تاریکی و خشک سالی را به اهریمن. به طور اهورامزدا بانی و حامی روشنی، گرما و زندگانی اوست و اهریمن سبب مرگ و نیستی، تاریکی یا خشکی و نیروهای این دو همواره در مبارزه هستند...
Machine summary:
پس بر این باور بودند که هر آنچه بر پایه خرد و منش نیک نباشد همستار با اشا، دادی که بر جهان پادشاه است می باشد - پس اگر مرد پاک منش، گفتار و کردار خود را با اشا که داد جهان و راستی و زین افزار اهورامزداست برابر کند بوطیقای امیرخسرو دهلوی نشانه خداوند در گیتی خواهد بود، اما در این میان شادمانی برای تمامی مردمان به دستیاری بهمن (اندیشه نیک) که و شهریاری برگزیده و آرزو شده است به دست می آید و زرتشت در سروده های خویش «گاتها« نخستین چیزی که از مزدا در خواست می۔ کند رامش و آسایش برای همه آفرینش سپنت مینو است.
از سویی دیگر نیروهای بد نیز در تلاش بودند که داد جهان را بر هم زنند و اما فرمان نخستین همان فرمانی است که برای گردش جهان از سوی خداوند بنیاد شده و همراه با جهان است و هر کس که خود را در این جهان، همراه با جان جهان می داند، می باید که بی گمان از آن داد بنیادین پیروی کند، چنان که در گاتها آمده است: کسی که گهی نیک و گهی زشت اندیش است و کسی که وجدانش را به واسطه کردار و گفتارش مطیع هوا و هوس خویش سازد و چنین کسی به حکم ازلی تو در روز واپسین منفرد خواهد شد.