Abstract:
این مقاله سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را بر اساس عناصر هویت ملی بررسی می کند. هویت ملی ایران یک موضوع شناختی مبتنی بر فهم مشترک از ایران و کشورهای دیگر می باشد. هویت ملی جمهوری اسلامی ایران، تصور این کشور از خویش بر اساس برداشت و تصویر سایر کشورها از آن است. فرضیه این مقاله بدین ترتیب است که سیاستگزاری، جهت گیری و شیوه رفتاری سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران متاثر از انگاره های هویت ملی بوده است.
This article attempts to analyze the foreign policy of the Islamic Republic of Iran based on national identity indicators. Iranian national identity is a knowledgeable subject based on shared understanding of issues of cognitive and other drawers. Iranian national identity is based on their perception of the country and its image abroad. The hypothesis of this paper is that policy-making and how to conduct foreign policy in Iran has been influenced by notions of national identity.
Machine summary:
"(٢-١ :٢٠٠٧ ,Headley) دغدغه های فرهنگی بعد از انقلاب ١٩٧٩ میان محققان ایرانی به شدت مورد بحث قرار گرفت نظریاتی در مورد هویت ملی ایرانیان مطرح شد هواداران جمهوری اسلامی ایران "اسلام شیعی" را به عنوان هویت اجتماعی ایرانیان مطرح کردند در حالیکه سکولارهای ایرانی تاکید کردند که مذهب زمینه در میراث زبانی – قومی دارد.
(سریع القلم ،١٣٨٤: ٦٤) تکوین سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران ؛ برجسته شدن مؤلفـه اسـلام گرایی(شیعه گرایی) بعد از انقلاب در فرایند انقلاب اسلامی، گفتمانی هژمونیک شکل گرفت که ریشه در سنت اسلام داشت این گفتمان انقلابی به باز تعریف بنیادی در حوزه سیاست داخلی و خارجی پرداخت و معیارهای متفاوتی را برای تعریف و تعیین "خود" و " دگر" در عرصه ملی و فراملی ارائه داد.
از سوی دیگر گفتمان مسلط و غالب جهانی را به چالش کشیدو نظم و نسق حاکم بر مناسبات و روابط بین المللی را مورد تهدید و تردید قرار داد وکانون های متعدد را در برابر قدرت هژمونیک جهانی بسیج کردو متغیرهای نوینی را وارد صحنه سیاست بین الملل نمود در نتیجه در بطن گفتمان انقلاب اسلامی گفتمان های متمایز سیاست خارجی متولد شد که در چارچوب آن رفتار سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران شکل گرفت .
اصل ١٥٢ قانون اساسی اعلام میدارد: "سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بر اساس نفی هر گونه سلطه جویی و سلطه پذیری، حفظ استقلال همه جانبه و تمامیت ارضی کشور، دفاع از حقوق همه مسلمانان و عدم تعهد در برابر قدرت های سلطه گر و روابط صلح آمیز متقابل با دول غیر محارب استوار است "اشاره به لغت سلطه در قانون اساسی طبعا به تاریخ نفوذ و دخالت بیگانگان دارد."