Abstract:
هدف اصلی این مقاله، بررسی مسئله تحریم ایران از سوی غرب و کنش سلبی ایران به این تحریم ها است. مسئله ای که از سال 2002 به این سو به چالشی اساسی میان ایران و غرب تبدیل شده بود. استدلال این نوشتار آن است که غربی ها با تحریم های گوناگون در مجاب سازی ایران در راستای اهداف راهبردی خود تلاش کرده اند. درعین حال، ایران نه تنها در برابر این تحریم ها از خود کنش ایجابی نشان نداده؛ بلکه به راهبرد کنش سلبی روی آورده است. درواقع، کشورهای غربی و به ویژه آمریکا و اروپا در برخورد با ایران همواره بر ارزش های غربی همچون پیشینه سازی امنیت اسرائیل، مهار ایران و نادیده گرفتن حقوق هسته ای ایران تاکید داشته اند. در مقابل، ایران هم به کارگیری و تشدید این تحریم ها را عامل بی ثباتی سیاسی و تشدید کاهش ضریب امنیت ملی خود دانسته است؛ لذا نویسندگان در این پژوهش تلاش کرده اند تا این موضوع را در ورای نظریه سازه انگاری بررسی کنند.
The main objective of this paper is to examine the issue of sanctions on Iran by the West and Iran's negative action to these sanctions. Since 2002 onwards, the problem between Iran and the West that has become a major challenge. The argument of this article is that Westerns are trying to convince Iran with their various sanctions in line with its strategic objectives. But, Iran has not shown positive action against the Sanctions, so Iran has turned into a negative action. In fact, Western countries, especially America and Europe in dealing with Iran has focused on Western values, such as Considering Israel's security, containing Iran and ignoring Iran's nuclear rights.
Against, Iran says these acts and increased sanctions are a step in direction of political instability and reduce their national security coefficient. So the authors tried to reviews this topic from the perspective of Constructivism.
Machine summary:
"در پاسخ به این پرسش ، پرسش های فرعی دیگری نیز مطرح میشوند، مانند چه عواملی سبب میشوند که ایران بیشترین واکنش را در مقابل تحریم های شورای امنیت به ویژه از سال ٢٠٠٥ به این سو داشته باشد؟ چرا غرب نمیتواند رفتار ایران و دلیل این پافشاریش بر مواضع خود را درک کند؟ در پاسخ به این پرسش ها، مقاله با توجه دیدگاه سازه انگاری روان شناختی در پاسخ به علت تشدید کنش سلبی ایران به افزایش مجازات ها و دیدگاه های رهبر معظم انقلاب در این مورد تلاش میکند.
در بحث مذاکرات هسته ای و تحریم های علیه ایران دیده میشود که هر چه تحریم و فشار غرب بر ایران با صدور قطع نامه های مختلف شورای امنیت بیشتر شده است ، واکنش ایران نیز سلبی تر بوده و هرچه گفت وگو و راهکارهای دیپلماتیک که مبتنی بر عزت دو طرف باشد، بیشتر شود ایران گام های مثبت تری را برمیدارد و این موضوع را نمی توان با واقع گرایی و نوواقع گرایی و حتی نو لیبرالیسم توضیح داد؛ زیرا در اینجا بحث منزلت ، غرور ملی و شرافت نادیده انگاشته شده است .
اما عامل دومی که سبب شده است تا ایران در قبال تحریم ها به ویژه از سال ٢٠٠٥ به این سو کنش سلبی بیشتری از خود نشان دهد، تحریم های هدفمند غرب در قبال ایران است که هدف این تحریم ها، امنیت ملی ایران در حوزه داخلی از راه تحریم بانک ها، فشار اقتصادی بر مردم و نارضایتی آنان از دولت و همچنین بیکفایت / نشان دادن دستگاه اجرایی است و در حوزه بین المللی از راه تحریم صنایع دفاعی، صنایع موشکی و محدودکردن ایران در بحث نظامی است که باهدف برهم زدن موازنه قدرت در منطقه به زیان جمهوری اسلامی ایران انجام میگیرد."