تنگناهای توسعه Journal Article

عدم انسجام بافت سازمانی،یگانگی و باور بهسازمان موجب تضعیف ساختارهای فرعی‌تردورن سازمان شده و حاصل گروههای کار راکمرنگ و کم اثر می‌کند و در مجموع سازمانتولیدی تبدیل به موسسسه آشفته و فاقد وحدتسازمانی می‌شود که مدیر عامل،اعضای هیاتمدیره و مدیران درجه یک موسسه به جایرسیدگی به امور بازرگانی و پیشرفت شرکت،ژشبانه روز مشغول کلنجار در جبهه‌های مختلفبرای خنثی کردن موانع،مشکلات ونارسایی‌های دورن و برون سازمانی می‌شوند. برای تشریح آنچه گفته شد در شکل شماره(1)وضعیت پیشرفت کارها را در یک دستگاهاقتصادی فرضی نگاه می‌کنیم: خط 1 نشان دهنده ظرف یت برنامه زمان‌بندیاست،یعنی اگر کارها بر طبق ریزبرنامه هفتگی وماهانه انجام شود شاخص کار انجام شده رویخط 100 قرار می‌گیرند. در شکل دیده می‌شود که کار با ظرفیتی برابر60 درصد برنامه پیش‌بینی شده شروع شده و درطی 48 ماه مابین دو مرز 20 و 80 درصد درنوسان تند و بیمارگونه بوده است. آیا هنگام آنفرا نرسیده که برای دستگاههای اجرایی،کارفرماها و مدیران دولتی طرحها نیز نوعیدرجه‌بندی و ظرفیت ارجاع کار تعریف و به آنعمل شود و دوران اجرا و بعد از خاتمه طرح بامکانیزم‌های ارزیابی،عملکرد دستگاه اجرایی وقاطعیت و قدرت رهبری مدیران طرحها نیز موردسنجش و ارزیابی قرار گیرد؟ این جاست که مفهوم فرهنگ جامعه،فرهنگ سازمانی و فرهنگ حرفه‌ای معنی پیدامی‌کند و مادام که بستر فرهنگی مناسب وجودنداشته باشد،صرف‌نظر از هر نوع تکنولوژیپیشرفته و ابزار مدرن،بدون رعایت ساختارعاطفی انسانی و رعایت حرمت و ارزشهایانسانی دستیابی به اهداف طرحها اگر غی ممکننشود،سودآوری و نتیجه بخشی آن مورد تردیدواقع می‌شود.