بررسی عوامل موثر بر سلامت خود ادراك سالمندان ايران Journal Article

هدف : اين مقاله شناخت محدوديت فعاليت، محدوديت عملكرد و اختلال رواني، ويژگيهاي جمعيتي- اجتماعي (پايگاه اقتصادي اجتماعي، تحصيلات، وضع فعاليت، سن و جنس) در سالمندان و تاثير آنان بر سلامت خود ادراك سالمندان است. همچنين برازش داده هاي سلامت سالمندان با مدل ارائه شده توسط جانسون و ولينسكي و ارائه مدل نظري و تحليلي مناسب براي بررسي همزمان نقش متغيرهاي ذكر شده از اهداف اين پژوهش مي باشد. روش بررسي: مطالعه توصيفي تحليلي از نوع مقطعي داده هاي طرح ملي پيمايش وضعيت سلامت سالمندان در جمهوري اسلامي ايران در سال 1381 است و براي تبيين سلامت خود ادراك سالمندان از دو رهيافت سلامتي جمعيت و رويكردهاي شاخصهاي سلامتي استفاده شده است. يافته ها: تحليل آماري نشان داد سالمنداني كه محدوديت عملكرد، محدوديت فعاليت و اختلال رواني بيشتري داشته اند نسبت به كساني كه هيچ مشكل سلامتي نداشته اند سلامتي خود را ضعيف تر گزارش داده اند و مشاهده شد افراد طبقات اجتماعي پايين تر كه داراي درآمد كمتر و سطح تحصيلات پايين تر هستند نسبت به افراد از طبقه اجتماعي بالاتر كه درآمد بيشتر و سطح تحصيلات بالاتري دارند سلامت خودادراك پايين تري را گزارش داده اند. نتيجه گيري: نتايج بدست آمده از اين پژوهش بيان كننده اين است كه محدوديت عملكرد ، محدوديت فعاليت، اختلال رواني، پايگاه اقتصادي اجتماعي ، تحصيلات و سن پيش بيني كننده هاي قابل اعتمادي براي سلامت خود ادراك در سالمندان مي باشند.