Abstract:
ارتباط میان گوینده ـ مخاطب و نویسنده ـ خواننده از دیربـاز مـورد توجـه فلاسـفه و منتقـدان بـوده اسـت . ارسطو در کتاب فن خطابه برای ایجاد یک رابطه رتوریکی قوی و تاثیرگذار میان نویسنده و خواننده به سـه روش بنیادین اتوس ، پاتوس ، و لوگوس اشاره می کند . از میان این سه مورد، آنچه نقد ادبی امـروز را بسـیار به خود مشغول داشته و در این مقاله به آن پرداخته شده است ، اتوس می باشد که مبـین حضـور نویسـنده در متن و یا گفتمان است . شاعر سبک هنـدی خواسـتار ارائـه تصـویری نـاب از خـود و هنـر شـاعری خـود است ، برای حفظ «اتـوس » خـود از هـیچ تلاشـی فروگـذار نمی کنـد . شـاعران سـبک هنـدی بـا توسـل بـه راهکارهایی چون خود نظریه پردازی ، خود ستایی ، خود قیاسی و خود مبرایی تصویری بدیع از خـود خلـق می کنند که از نیازی جدید نزد این شاعران برای توضیح و یا توجیه خود خبر می دهد .
Machine summary:
"مـــنم کلـــیم بـــه طـــور بلنـــدی همـــت کــه استفاضــۀ معنــی جــز از خــدا نکــنم بـه خـوان فـیض الهـی چـو دسـترس دارم نظـــر بـــه کاســـۀ دریـــوزٔە گـــدا نکـــنم ولـــی عـــلاج تـــوارد نمـــی تـــوانم کـــرد مگــر زبــان بــه ســخن گفــتن آشــنا نکــنم (کلیم ، ص ۱۱۳) نویســــی گــــر کتــــاب دانــــش خــــود خـــــورد بـــــر فکـــــر افلاطـــــون تـــــوارد (اشرف ، ص ۱۸۵) از تــو چــون عکــس تــو لابــد گشته ســت ایـــن همـــه معنـــی ، تـــوارد گشته ســـت (زلالی ، ص ۲۲۹) حزین لاهیجی نیز گفته است : نتـــــوان چـــــارٔە تـــــوارد کـــــرد نــه ز حــزم و نــه از جگــر خــواری رسـی آنگـه بـه درد مـا کـه چـو مـا خامـه گیـری بـه دسـت و بنگـاری (حزین ، ص ۶۴۳) چگونه معنی غیری برم که معنـی خـویش دوبـاره بسـتن کفـر اسـت در طریقـت مـن از بس که شعر گفتن شد مبتذل درین عصر لب بستن است اکنون مضمون تازه بستن (غنی کشمیری ، ص ۱۵۷) بتــوان گذشــت از ســر صــد معنــی بلنــد از خـون دزد لفـظ گذشـتن حـلال نیسـت (صائب ، ج ۲، ص ۱۰۰۹) دیدم که نکتـه سـنجان دزدنـد شـعر مـردم مـن نیـز شـعر خـود را دزدیـدم از حریفـان (غنی کشمیری ، ص ۴۸۸) دیوان خود به دسـت حریفـان مـده سـلیم غافــل مشــو کــه غــارت بــار تــو مــی کننــد (سلیم ، ص ۳۲۶) دیــوان کیســت از ســخنانم تهــی ســلیم تنها نه بر من این ستم از دست صائب است (همو، ص ۶۱) خودقیاسی گاهی شاعر برای حفظ اتوس و یا تصویر شاعرانۀ خـود بـه مقایسـۀ شـعرش بـا بزرگـان می پردازد ."