Abstract:
نویسندهْ مقاله سعی دارد با استفاده از تئوری سازنده گرایی و با تأکید برلزوم آگاهی
ازخصوصیات مناظرة چهارم روابط بین الملل به تبیین روابط خارجی جمهوری اسلامی ایران
در سال های پس از جنگ بپردازد. استفاده از تئوری فوق که به مثابة جدیدترین رویکرد
مطرح شده در روابط بین الملل مورد تحلیل قرار می گیرد، برای پاسخ به این پرسش است
که آیا سازنده گرایی می تواند برای بررسی سیاست و روابط خارجی ایران نقش تفسیری
و توضیح دهنده ایفا نماید یا خیر؟ این مقاله مشتمل بر سه فصل می باشد که در فصل اول
سازنده گرایی در روابط بین الملل و در فصل های بعدی سازنده گرایی از دیدگاه الکساندر
ونت و سیاست خارجی ایران از منظر این رویکرد بررسی می گردد. در پایان نویسنده به
این نتیجه می رسد که تا هنگامی که ساختار نظام بین الملل میان کارگزاران تشکیل دهندة
نظام فرق قائل شود و شناخت واقع بینانه ای از ماهیت ساختار در داخل موجود نباشد، هیچ
یک از رهیافت ها و رویکردها اعم از رئالیسم، لیبرالیسم و سازنده گرایی نمی تواند انتخاب
درستی در مطالعه و تحلیل سیاست خارجی جمهوری اسلامی باشد
Machine summary:
در پایان نویسنده به این نتیجه می رسدکه تا هنگامی که ساختارنظام بین الملل میان کارگزاران تشکیل دهندة نظام فرق قائل شود وشناخت واقع بینانه ای ازماهیت ساختار درداخل موجودنباشد، هیچ یک ازرهیافتها ورویکردهااعم از رئالیسم ،لیبرالیسم وسازنده گرایی نمی تواندانتخاب درستی درمطالعه وتحلیل سیاست خارجی جمهوری اسلامی باشد.
اصولا استفاده ازمکاتب یارویکردهای روابط بین المللی درفهم سیاست خارجی کشورها و آگاهی ازضعف وقوت آنهاوبه طوراخص دراین مقاله مطالعه سیاست خارجی ایران درقالب سازنده گرایی بسیارمؤثر وتعیین کننده است ، به ویژه آنکه سازنده گرایی به شکل تاریخی تر،جامعه شناختی ترو عملی تر نسبت به سایررویکردها،روابط بین الملل راموردبررسی قرار می دهد.
۳. سازنده گرایی نگرشی نوبه نقش عقلانیت دروضعیتها وپدیده های دسته جمعی انسانها است وهمان گونه که برساختارهای مادی ـاجتماعی تأکیدمی ورزد،ساختارهای هنجاری ومعنوی رانیز دارای اهمیت تلقی می کند،این ویژگیهاهم باعملکرد دستگاه دیپلماسی وهم بااصول مندرج درقانون اساسی جمهوری اسلامی مربوط به سیاست خارجی هماهنگی دارند.
» گفتیم که سازنده گرایی ریشه های معرفتی ونظری درمباحث اجتماعی وفلسفی گذشته دارد،ولی درمطالعه روابط بین الملل وسیاست خارجی محصول پایان جنگ سرد وطرح نظریه های انتقادی وبازاندیش گرایی بوده است .
ازدیدگاه سازنده گرایی لازم است هنجارهای جمعی رابه درون ساخت نظام بین الملل واردکردوطرحهای سیاسی به مثابه کنش گران اصلی روابط بین الملل بایدازطریق گسترش ارتباطات وتعامل ،خود رابا این هنجارهای حاکم برروابط بین الملل تطبیق دهند.
۲. سازنده گرایی ازدیدگاه الکساندرونت بدون تردیدسازنده گرایی در تحول نظریه روابط بین الملل و تحلیل وتبیین سیاست خارجی درسالهای اخیرسهم بسیارمهم وتأثیرگذاری راداشته است وبه خاطرگستردگی موضوع ومحیط پژوهشی آن شاهدطرح گرایشهای مختلف درچارچوب این رویکرد می باشیم .
Emanuel Adler, "Constructivism in World Politics," Journal of International Relations, 3 (3), pp.