Abstract:
هدف اصلی این پژوهش تهیه بازیهای آموزشی و ارزشیابی اثر بخشی آنها بر روی دانش آموزان دچار اختلال یادگیری ریاضی پایه های اول تا سوم ابتدایی در سطح شهر اراک در سال تحصیلی ٩٢-١٣٩١ میباشد. جامعه آماری این پژوهش در رابطه با تهیه بازیها، کلیه دروس کتاب های ریاضی اول تا سوم ابتدایی و منابع در دسترس مرتبط با بازیهای آموزشی بوده ودر رابطه با ارزشیابی اثر بخشی آن ها ٦٤ نفر دانش آموزان پایه اول تا سوم ابتدایی دارای اختلالات یادگیری ریاضی که کل آن ها به عنوان نمونه تحقیق در نظر گرفته شدند. به صورت تصادفی یک گروه ٣٦ نفر به عنوان گروه آزمایش وگروه ٢٨ نفر به عنوان گروه گواه انتخاب شدند. ابتدا از هر دوگروه پیش آزمون دروس ریاضی گرفته شد و در حالی که در گروه آزمایش هر دانش آموز به مدت ٣٦٠ دقیقه با استفاده از بازیهای تهیه شده تمرین ریاضی نموده بودند. گروه گواه به روش معمول تحت درمان قرار گرفتند. در انتهای جلسات درمان ، از هردوگروه پس آزمون دروس ریاضی گرفته شد. نتایج حاصل در رابطه با پیش آزمون نبود اختلاف معنی دار بین میانگین های دو گروه بود ودر رابطه با پس آزمون نتایج نشان دهنده پیشرفت درسی هر دو گروه آزمایش وگواه بود، اما اختلاف معنی داری بین میانگین دو گروه به دست نیامد. بر اساس این نتایج و نیز مشاهدات حین تحقیق این نتیجه را میتوان این طور تفسیر کرد که بازیهای آموزشی طراحی شده ابزار مناسبی جهت آموزش ریاضی به دانش آموزان دوره ابتدایی دارای اختلال یادگیری ریاضی در سه پایه تحصیلی اول و دوم و سوم میباشد.
Machine summary:
"شیوه اجرای پژوهش : از دی ماه سال تحصیلی ٩٢-١٣٩١تا اردیبهشت ١٣٩٢ بازیها بر روی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ریاضی اجرا گردید و هر دانش آموز دارای اختلال یادگیری ریاضی طی سه جلسه یک ساعته تحت درمان قرار گرفت برنامه درمانی دانش آموزانی که در این تحقیق شرکت داشته اند به این صورت بوده است که ٢٥ دقیقه اول هر جلسه به بررسی تکالیف و آموزش و پیگیری روند درمان اختصاص مییافت در ادامه مربی ٢٠ دقیقه به اجرای بازیهای آموزشی میپرداخت و در نهایت ١٥ دقیقه باقی مانده به ارائه تکلیف و راهبردهای لازم به دانش آموز و والدین اختصاص مییافت به طور متوسط هر دانش آموز ٣٦٠ دقیقه به وسیله بازیهای آموزشی تحت درمان قرارگرفته است .
بحث و نتیجه گیری : بر اساس یافته های تحقیق در رابطه با فرضیه تحقیق با توجه به جدول شماره ١و٢ نتایج بررسی بر روی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ریاضی نشان میدهد که بین میانگین آزمون پیشرفت تحصیلی گروه آزمایش که با روش بازیهای آموزشی آموزش دیده اند و گروه گواه که با روش های معمولی تحت درمان بوده اند تفاوت معنی داری مشاهده نمیشود، بنابراین فرضیه مذکور رد میشود.
بنابراین نتیجه کلی که از این پژوهش حاصل میشود این است که درمان دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ریاضی به روش بازیهای آموزشی میتواند جزء یکی از راهبردهای اثر بخش در آموزش این دانش آموزان باشد و مورد استفاده مربیان اختلال یادگیری قرار بگیرد در مقایسه این پژوهش با سایر پژوهش ها میتوان گفت که این پژوهش با پژوهش فنگ فنگ و باربارا (٢٠٠٧) و همچنین بورن هید (٢٠٠٦) و نیز پژوهش سالی (١٩٩٨) و همچنین پژوهش هایی که در داخل کشور انجام شده و در فصل دوم آورده شده است همسویی دارد ولی با تحقیق خانم حسین آبادی در کلاس دوم و سوم همسویی ندارد."