Abstract:
از آنجا که برخی از شاعران شیعه، با ایستادگی در برابر ستم خلفای جور و مخالفان مکتب تشیع، با تعهد و اخلاص از حریم شیعه و مبانی فکری آن دفاع کردند، همیشه در معرض آسیبها و انواع تهمتها قرار گرفتند و برخی مخالفان مکتب تشیع، تحت تأثیر عوامل غیرادبی چون غرضورزی، تعصبات مذهبی، گرایشهای سیاسی و... به سیاهنمایی چهره شاعران برجسته شیعه پرداخته، تصویری غیرواقعی از آنان ارائه دادند، تا جایی که شاعران متعهدی چون مهیار دیلمی، کمیت بن زید، سید حمیری، کثیّر عزه و... را با آوردن دلایلی غیرواقعی، رافضی و هنجارگریز جلوه داده و به فساد و تباهی متهم نمودهاند. از سوی دیگر، اتهاماتی چون عدم پایبندی و خلوص نیت به تشیع، وابستگی به درباریان، بیعقلی و حماقت و... به آنان نسبت داده شده است.
Machine summary:
تناقض در گفتار او، زمانی خودنمایی میکند که وی را رافضی پنداشته، اما در ادامه چون به معرفی روافض و دیدگاههای آنان میپردازد، با استناد به اشعار خود سید حمیری که در رد غالیان امام علی7 و رافضیها سروده است، باورهای آنان را مردود میشمارد؛ اما از این نکته غافل مانده که چگونه ممکن است کسی را که با اعتقادات افراطی در تشیع و غلو در حق ائمه: مخالفت کرده و افزون بر آن، اشعارش نیز به عنوان سندی در رد گفته هایشان ذکر شده، فردی رافضی و از شمار آنان پنداشت؟ اکنون باید بدانیم که اساسا، صفت رافضی در اعتقاد ناقدان بر چه اصولی استوار است و آیا رافضی بودن به معنای خروج از دین و کفر تلقی شده و شاعرانی که به رافضی محکوم شدهاند، کافر هستند؟ بعضی از اهل سنت، از این اصطلاح به عنوان حربهای برای تضعیف و به انزوا کشیدن شیعه استفاده کردهاند؛ زیرا از این طریق، آنها را به رها کردن و ترک دین و خروج از اسلام متهم میکنند.
از سوی دیگر، در رد سخنان این ناقدان درباره اثبات کفر و الحاد نسبت به رافضیها، باید گفت که حتی امام شافعی نیز همچون اعتقاد سید حمیری، رافضی را همسو با حب و عشق به اهلبیت: میداند و هیچگونه تناقضی میان اعتقاد رافضی و گرایش خالصانه به اهلبیت: نمیبیند؛ زیرا واژه رافضی، به کسانی که به اهلبیت: عشق و محبت میورزیدند و از مخالفان آنان بیزاری میجستند، اطلاق میشده است.